Verbum

інты́мны, -ая, -ае.

1. Глыбока асабісты, патаемны, сардэчны, шчыры; які датычыцца пачуццяў.

Інтымная размова.

Інтымная лірыка.

2. Які датычыцца палавога жыцця, сексуальных адносін.

Інтымныя паслугі.

|| наз. інты́мнасць, -і, ж.

інтэграва́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

1. Аб’яднаць (аб’ядноўваць) часткі чаго-н. у адно цэлае (спец.).

2. У матэматыцы: знайсці (знаходзіць) інтэграл дадзенай функцыі.

|| наз. інтэграва́нне, -я, н.

інтэгра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца ў выніку дзеяння, адваротнага дыферэнцыраванню.

|| прым. інтэгра́льны, -ая, -ае.

Інтэгральнае вылічэнне.

інтэле́кт, -у, М -кце, м.

Розум (у 1 знач.), здольнасць чалавека мысліць і разважаць.

Высокі і.

|| прым. інтэлектуа́льны, -ая, -ае.

інтэлектуа́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Інтэлектуальны чалавек.

|| ж. інтэлектуа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (разм.).

інтэлектуа́льны, -ая, -ае.

1. гл. інтэлект.

2. Разумовы, духоўны; з высока развітым інтэлектам.

Інтэлектуальныя здольнасці.

|| наз. інтэлектуа́льнасць, -і, ж.

інтэліге́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая належыць да інтэлігенцыі; інтэлігентны чалавек.

|| ж. інтэліге́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. інтэліге́нцкі, -ая, -ае.

інтэліге́нтны, -ая, -ае.

1. Які належыць да інтэлігенцыі, а таксама чалавек, які валодае вялікай унутранай культурай.

Інтэлігентныя паводзіны.

2. Уласцівы інтэлігенту.

І. выгляд.

|| наз. інтэліге́нтнасць, -і, ж.

інтэліге́нцыя, -і, ж., зб.

Грамадскі слой адукаваных людзей, якія прафесійна займаюцца разумовай (творчай, навуковай і інш.) працай, развіццём і распаўсюджваннем культуры.

Тэхнічная і.

Сельская і.

інтэнда́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Ваеннаслужачы інтэнданцтва.

|| прым. інтэнда́нцкі, -ая, -ае.