Tympana eloquentiae
Бубны красамоўства.
Бубны красноречия.
бел. Пераліваць з пустога ў парожняе. Таўчы ў ступе ваду. Нагаварыў мех і торбу. Пустая гаворка дарагі час занімае.
рус. Словесные бубны. Пустая трескотня. Говорить впустую ‒ что стрелять вхолостую. Пустые слова ‒ что орехи без ядра. Переливать из пустого в порожнее.
фр. Battre l’air (Бить воздух). Verser du vide dans du creux (Переливать из пустого в порожнее).
англ. To beat the air (Бить/взбивать воздух).
нем. Leeres Stroh dreschen (Молотить пустую солому).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
termination [ˌtɜ:mɪˈneɪʃn] n. fml
1. кане́ц; за вяршэ́нне;
the termination of a journey кане́ц падаро́жжа;
bring smth. to termination да ве́сці што-н. да канца́, зака́нчваць што-н.;
the termination of a lease сканчэ́нне тэ́рміну арэ́нды
2. med. або́рт
3. ling. канча́так (слова); канцава́я лі́тара або́ канцавы́ склад
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
floor [flɔ:] n.
1. падло́га
2. паве́рх;
the ground/first/second/top floor BrE пе́ршы/другі́/трэ́ці/ве́рхні паве́рх
3. дно (мора, акіяна)
4. the floor ме́сцы чле́наў парла́мента ў за́ле пасяджэ́нняў
5. the floor : get/give the floor атрыма́ць/даць сло́ва
6. мініма́льны ўзро́вень (цэн, заработнай платы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
аказіяналі́зм
(ад с.-лац. оссаsionalis = выпадковы)
1) ідэалістычны напрамак у еўрапейскай філасофіі 17 ст., які адмаўляў сувязь паміж псіхічнымі і фізічнымі з’явамі;
2) лінгв. слова, пабудаванае па законах дадзенай мовы, але ўжытае адзін раз, для дадзенага выпадку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
сарва́цца
1. (упасці, зваліцца) sich lósreißen* аддз, ábstürzen vi (s), hinábstürzen vi (s);
2. перан разм (не ўдацца, не адбыцца) missglücken vi (s), dúrchfallen vi (s);
усё сарва́лася! álles ist missglückt!, álles ist schief gegángen!;
сарва́цца з ме́сца разм lósstürzen аддз vi (s);
3. (пра слова і г. д) entschlüpfen vi (s);
у мяне́ сарва́лася з языка́ [з ву́снаў] гэ́тае сло́ва díeses Wort ist mir heráusgerutscht [entschlüpf];
◊ ён як з ланцуга́ сарва́ўся разм er ist áußer Rand und Band geráten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
і́менна, часціца.
1. Ужываецца для падкрэслівання якога‑н. члена сказа, для ўказання на яго; азначае: якраз. Іменна Пракоп падказвае сваім хлопцам, большасць тых ідэй, якія прынеслі брыгадзе славу. Шыцік. [Самуйлёнак] прыносіў у беларускую літаратуру сваё новае, арыгінальнае, уласцівае іменна яму. В. Вольскі.
2. Ужываецца пры далучэнні сказа або асобных членаў сказа, якія растлумачваюць, удакладняюць выказаную думку. Стары Юстынь Сташэвіч раптам адчуў, што змарыўся. Іменна раптам. Чарнышэвіч. / У спалучэнні са злучнікамі «а», «і». А бабуля ці мама шукае цябе, гукае з парога, нібы ты ёй немаведама як спатрэбіўся і іменна цяпер... Брыль. // Ужываецца перад пералічэннем, якое раскрывае і ўдакладняе сэнс абагульняючага слова. У лесе растуць розныя дрэвы, а іменна: дуб, бяроза, сасна.
3. (часта ў спалучэнні з «во», «вось»). Разм. Ужываецца як сцвярджальнае слова са значэннем: так, сапраўды так. Вось іменна! □ — Іменна, людзі няхай надаюць вартасць чалавеку, а не ён сам сабе. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
браха́ць несов.
1. (о собаке) ла́ять;
2. перен., разг., пренебр. лгать, врать, прост. бреха́ть; клевета́ть; нагова́ривать, огова́ривать;
3. перен., груб. болта́ть, чеса́ть языки́;
◊ б. на лес — броса́ть слова́ на ве́тер;
на саба́к б. — болта́ть на ве́тер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
адцура́цца
1. (адрачыся ад чаго-н) verzíchten (auf A); ábdanken vi (ад прастолу); widerrúfen* vt, zurücknehmen* vt (ад слова і г. д)
2. (ад веры, перастаць прызнаваць) sich lóssagen (von D); ábschwören vt (D) (ад рэлігіі)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
затума́нены, ‑эя, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад затуманіць.
2. у знач. прым. Зацягнуты смугой; туманны. Сінь.. [неба] была не яскравая, а затуманеная, малочная. Мележ. // Мутны, з павалокай слёз (пра вочы). [Пятра] з удзячнасцю паглядзеў на Сашу затуманенымі вачамі, не маючы сіл вымавіць слова, прыпаў вуснамі да яе рукі. Шамякін. // перан. Цьмяны, замарочаны (пра свядомасць). Крык Маслянкі пранікаў у затуманеную свядомасць Максіма, але не выклікаў страху. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зга́ньбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.
1. Зняважыць, зняславіць каго‑, што‑н. сваімі ўчынкамі, паводзінамі. — Маўчы ты, нікчэмны трус, — здраднік! — крыкнуў Павел. — Я слухаць цябе не хачу! Ты род наш зганьбіў! Шамякін. — Два гады кіраваў, стараўся, гаспадарку ладзіў, пра рэпутацыю дбаў, а тут усчалося.. Зняславілі, зганьбілі, раскрытыкавалі... Быкаў.
2. Тое, што і зганіць. Радзіма, прымі маё шчырае слова І сціплага верша не зганьбі сурова! Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)