1. Акцёр, які выконвае на сцэне другарадным ролі без слоў, удзельнік масавых сцэн. Калі была патрэба, усе .. [хлапчукі] выходзілі на сцэну статыстамі.Рамановіч.
2.перан.Асоба, якая адыгрывае зусім малую ролю ў той ці іншай справе, дзейнічае пасіўна. Тым, хто запрашаўся дзеля кампаніі, відаць, апрыкрала роля статыстаў.Навуменка.
[Ад грэч. statos — які стаіць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хава́льнік, ‑а, м.
1. Той, хто хавае што‑н., кладзе ў невядомае для іншых месца.
2. Службовая асоба ў музеях, бібліятэках, архівах, якая захоўвае, зберагае што‑н. Хавальнік рукапісных фондаў. □ Нядаўна савецкі і зарубежны друк абышло паведамленне пра знаходку, якую галоўны хавальнік Дзяржаўнага Эрмітажа І.Г. Спаскі назваў надзеяй веку ў нумізматыцы.«Помнікі».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чын¹, -у і -а, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. -у. Службовы разрад у вайсковых і цывільных служачых.
Ч. маёра.
На заводзе ў яго быў вялікі ч., дырэктарскі.
2. -а. Пасада або асоба, якая займае пасаду (разм.).
Чыны дыпламатычнага рангу.
○Класныя чыны — цывільныя званні, якія прысвойваюцца пракурорска-следчым работнікам пракуратуры.
Ніжні чын — салдат у царскай арміі ў адрозненне ад афіцэраў.
◊
Чын чынам (чынаром); чын па чыну (разм.) — найлепш; так, як трэба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сын, -а, мн. сыны́, -о́ў, м.
1.Асоба мужчынскага полу ў адносінах да сваіх бацькоў.
Малодшы с. вучыцца ў школе.
2. звычайна мн., перан., чаго. Чалавек як носьбіт характэрных рыс свайго асяроддзя, грамадства, народа і пад. (высок.).
Сыны Беларусі.
Сыны свайго часу.
|| ласк.сыно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (да 1 знач.), сыно́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).
|| прым.сыно́ўскі, -ая, -ае (да 1 знач.).
Сыноўскія абавязкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
reject
1.[rɪˈdʒekt]
v.t.
адкіда́ць; адхіля́ць, адмаўля́цца прыня́ць
He rejected our help — Ён адмо́віўся прыня́ць на́шую дапамо́гу
2.[ˈri:dʒekt]
n.
адкі́нутая асо́баабо́ рэч
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
risk
[rɪsk]1.
n.
1) ры́зыка f.
2) рызыко́ўнасьць, няпэ́ўнасьць f
3) ненадзе́йная асо́ба
2.
v.i.
рызыкава́ць
•
- run a risk
- take a risk
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
romantic
[roʊˈmæntɪk]1.
adj.
раманты́чны
2.
n.
1) рама́нтык -а m. (раманты́чная асо́ба)
2) рама́нтык -а m. (пасьлядо́ўнік раманты́зму)
3) летуце́ньнік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Caucasian
[kɔˈkeɪʒən]1.
adj.
1) які́ ма́е дачыне́ньне да бе́лае ра́сы
2) каўка́скі
2.
n.
1) асо́ба бе́лае ра́сы
2) каўка́зец -ца m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
babe
[beɪb]
n.
1) дзіця́тка, дзіця́n.
2) няві́нная або́ недасьве́дчаная асо́ба
3) Sl. прыго́жая дзяўчы́на
•
- babes and sucklings
- babe in the woods
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жывадзёр ’жорсткі, бязлітасны, скупы чалавек’ (ТСБМ). Рус.живодер ’асоба, што прафесійна займаецца забоем жывёл, здзіраннем з іх скуры, скуралуп’, ’жорскі, бязлітасны, скупы чалавек’, славац. (< рус.) živoder ’жывадзёр’, славен.živodèr ’скуралуп’, серб.-харв.живо̀дер ’скуралуп’, балг.дыял.живодерец, живодѐрник ’ліхвяр’. Ст.-рус.живодеръ (1646 г.) ’скура-луп’. Захаванне ў бел. толькі пераноснага значэння ўказвае на магчымасць запазычання яго з рус. (як і славац.).