Verbum

інструмента́рый, -я, м. (спец.).

Сукупнасць інструментаў (у 1 знач.), якімі карыстаюцца ў якой-н. спецыяльнай галіне.

Зубаўрачэбны і.

інструменто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж. (спец.).

1. Выклад музычнага твора для выканання аркестрам, камерным ансамблем, а таксама хорам.

2. Аддзел тэорыі музыкі, які вывучае прынцыпы такога выкладу і спалучэнне музычных інструментаў у аркестры.

3. перан. Гукавая арганізацыя мастацкай мовы.

інсты́нкт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыроджаная здольнасць рабіць бессвядомыя мэтанакіраваныя дзеянні ў адказ на змены ўнутранага або знешняга асяроддзя.

І. самазахавання.

2. Падсвядомае прадчуванне чаго-н., унутранае чуццё.

Мацярынскі і.

інстынкты́ўны, -ая, -ае.

Абумоўлены інстынктам, адвольны.

І. рух.

|| наз. інстынкты́ўнасць, -і, ж.

інстыту́т, -а, М -ту́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Назва вышэйшых навучальных і навуковых устаноў.

Педагагічны і.

Навукова-даследчы і.

2. У дарэвалюцыйнай Расіі: сярэдняя навучальная ўстанова закрытага тыпу для жанчын дваранскага паходжання.

І. шляхетных дзяўчат.

3. Сукупнасць прававых норм у якой-н. сферы грамадскіх адносін, пэўная форма грамадскай арганізацыі.

І. сям’і і шлюбу.

|| прым. інстыту́цкі, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

інсулі́н, -у, м. (спец.).

Бялковы гармон, які выпрацоўвае падстраўнікавая залоза, а таксама прэпарат гэтага гармону, што выкарыстоўваецца як лекавы сродак для рэгулявання вугляводнага абмену ў арганізме.

|| прым. інсулі́навы, -ая, -ае.

інсу́льт, -у, М -льце, мн. -ы, -аў, м.

Вострае парушэнне мазгавога кровазвароту, якое суправаджаецца раптоўнай стратай прытомнасці і паралічамі; апаплексія.

|| прым. інсу́льтны, -ая, -ае.

інсцэні́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

1. Прыстасаваць (прыстасоўваць) для пастаноўкі на сцэне тэатра або ў кіно.

І. раман.

2. перан. Прытворна зрабіць (рабіць) што-н.

І. непрытомнасць.

|| наз. інсцэніро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

|| прым. інсцэніро́вачны, -ая, -ае.

інсцэніро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. гл. інсцэніраваць.

2. Інсцэніраваны твор, спектакль.

Цікавая і. рамана.

інсцэніро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ажыццяўляе інсцэніроўку (у 1 знач.).