зені́т

[фр. zénith, ад ар. samt (urrás) = літар. дарога (над галавой)]

1) астр. найвышэйшы ўяўны пункт нябеснай сферы, які знаходзіцца над галавой наглядальніка (напр. сонца ў зеніце);

2) перан. вышэйшая ступень, вяршыня развіцця чаго-н. (напр. з. славы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сок назоўнік | мужчынскі род

  1. Вадкасць, якая знаходзіцца ў клетках, тканках і поласцях раслінных і жывёльных арганізмаў.

    • Кляновы с.
    • Страўнікавы с.
    • Выціснуць усе сокі з каго-н. (пераноснае значэнне: абяссіліць празмернай работай).
  2. Напітак, які вырабляюць з мякаці розных пладоў.

    • Купіць вінаграднага соку.
    • Варыцца ў сваім саку (неадабральнае) — працаваць, не падтрымліваючы сувязі з тымі, хто займаецца падобнай работай, не выкарыстоўваць іх вопыт.
    • У самым саку (размоўнае) — у росквіце фізічных сіл.

|| прыметнік: сокавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спадарожнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які знаходзіцца ў дарозе разам з кім-н.

    • Мой с. — вясёлы чалавек.
    • С. жыцця (пераноснае значэнне: пра мужа).
  2. пераноснае значэнне: Тое, што спадарожнічае чаму-н., з’яўляецца разам з чым-н.

    • Сырое надвор’е — с. прастудных захворванняў.
  3. Нябеснае цела, якое рухаецца вакол планеты, зоркі.

    • С. Зямлі — Месяц.
  4. Касмічны апарат, які запускаецца ў касмічную прастору з дапамогай ракетных установак.

    • Запусціць с.

|| жаночы род: спадарожніца.

|| прыметнік: спадарожнікавы і спадарожніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

страх назоўнік | мужчынскі род

  1. Пачуццё і стан вельмі моцнага спалоху.

    • Самлець ад страху.
    • Набрацца страху (некаторы час знаходзіцца ў стане моцнай боязі).
    • Пад страхам (пад пагрозай).
    • Трымаць у страху каго-н. (падначаліць сабе пагрозамі).
    • У страха вочы вялікія (прыказка: баязліўцу заўсёды страшна).
  2. у знач. выказніка: Страшна (размоўнае).

    • Мароз такі — проста с.
  3. у знач. прыслоўе: Надзвычай многа (размоўнае).

    • Грыбоў у лесе с.!
    • На свой страх (рабіць што-н.) — на сваю адказнасць, рызыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

між1 прыназоўнік

  1. Ужыв. для вызначэння прадметаў, пасярод якіх або ў прамежку паміж якімі што-н. знаходзіцца, адбываецца.

    • Дарога ўецца між палямі.
    • Дружба між народамі.
  2. Служыць для паказання становішча прадмета або праяўлення дзеяння ў прамежку, пасярод чаго-н.

    • Спрэчка між сяброў.

Фразеалагізмы:

  • Між іншым —
    1. мімаходам, не звяртаючы асаблівай увагі;
    2. дарэчы, к слову кажучы.
  • Між (паміж) намі (кажучы) — аб чым-н. такім, чаго не варта гаварыць іншым, аб якім-н. сакрэце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

недалёкі прыметнік

  1. Які знаходзіцца або адбываецца на нязначнай адлегласці; які мае невялікую працягласць.

    • Н. лес.
  2. Такі, які адбываўся нядаўна або адбудзецца, надыдзе неўзабаве.

    • Недалёкае мінулае.
  3. пераноснае значэнне: Разумова абмежаваны; някемлівы.

    • Н. чалавек.
  4. недалёка, у знач. выказніка і прыслоўе Блізка па адлегласці і часе.

    • Вёска недалёка.
    • Да вечара ўжо недалёка.

Недалёка ад каго-чаго, прыназоўнік — на блізкай адлегласці ад каго-, чаго-н.

  • Жыць недалёка ад лесу.
  • Недалёка ад вёскі — рака.

|| назоўнік: недалёкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

варушыцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Ледзь прыкметна рухацца.

    • Ледзь варушылася лісце.
  2. Кішэць, знаходзіцца ў хаатычным руху (пра вялікую колькасць каго-н.).

    • Каля пня варушыліся мурашкі.
  3. пераноснае значэнне: Займацца чым-н., актыўна дзейнічаць (размоўнае).

    • Каб усё паспяваць зрабіць, трэба добра в.
  4. пераноснае значэнне Праяўляцца, прабуджацца (размоўнае).

    • Думкі пачынаюць в.
  5. варушы(це)ся. Ужыв. пры пабуджэнні да дзеяння (размоўнае).

    • Но-о, гняды, варушыся!

|| закончанае трыванне: паварушыцца.

|| аднакратны дзеяслоў: варухнуцца, зварухнуцца і паварухнуцца.

|| назоўнік: варушэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Разві́цца, развіва́цца ’раскруціцца, расплесціся, распусціцца’, ’дасягнуць пэўнай стадыі развіцця’, ’прыняць шырокі размах’, ’знаходзіцца ў працэсе росту’ (ТСБМ), ’натрудзіць’ (лаг., паст., ігн., Сл. ПЗБ), ’узнікнуць’ (мядз., Сл. ПЗБ), ’пасталець’ (навагр., Сл. ПЗБ), укр. розви́тися ’развіцца, дасягнуць пэўнай ступені росту’, ’распусціцца’, рус. разви́ться ’раскруціцца’, ’стаць больш моцным’, ’пасталець разумова, духоўна’, дыял. ’віцца, расці (пра расліны)’, ’пачаць балець ад моцнага фізічнага напружання’, польск. rozwijać się ’пра расліны: выпускаць лісты, кветкі’, балг. разви́я се ’развіцца, раскруціцца’, ’развіцца (пра расліны). Ад раз- і віць2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Логава ’месца, дзе знаходзіцца воўчы вывадак’, ’паглыбленне ў зямлі, якое служыць жыллём зверу’, ’бярлога’, ’неахайныя жыллё, пасцель чалавека’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), логыва (Бяльк.), логва (Шат.), ло́гаво (Сцяшк.), логво́, ло́гово (ТС), логва, логвіска, логавіска, логвішча, логмішча (Сл. ПЗБ, ТС, Мат. Гом., Сцяшк.), лун. лы́гвіско ’тс’ (Шатал.), логавіна (Сцяшк.), логвіна ’тс’ (лаг., Жд. 2). Укр. лігво́, логво́, лі́гвище, лого́виско, лі́гвиско, ло́гово ’тс’, рус. логово, логовище, логво, варон. ло́гва, арханг. логовина, а таксама лежбище. Усх.-слав. утварэнне. Да прасл. log‑/leg‑ > ляга́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Любі́ж ’месца, дзе знаходзіцца крыніца з пітной вадой’, ’прыгожае з выгодамі месца’ (горац., стол., Яшк.), ст.-польск. lubież ’раскоша, прывабнасць, грацыя’. Суфікс ‑іж з ‑еж, які павінен быў бы быць у прасл. ‑ěžь, аднак у прасл. мове гэты суфікс мае форму ‑ežь. Таму для бел. любіж трэба дапусціць існаванне дзеяслова на ‑ěti, з якога дадзеная лексема ўтварылася (⁺любець). Адпаведнікі да яе: рус. амур. любе́ть ’любіць’, мала- і велікапольск. lubieć ’тс’. Аб суфіксе гл. Слаўскі (SP, 1, 69–70), Сцяцко (Афікс. наз., 85).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)