фле́йта ж муз Flöte f -, -n;

ігра́ць на фле́йце Flöte spíelen, auf der Flöte blásen*, flöten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

карне́т​II м муз Kornétt n -(e)s, -e і -s, Klápphorn n -(e)s, -hörner

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

групе́та

(іт. gruppetto, памянш. ад gruppo = група)

муз. меладычнае ўпрыгожанне з 4—5 нот, якое ўтвараецца чаргаваннем асноўнага гуку з суседнімі верхнім і ніжнім дапаможнымі гукамі (гл. мелізмы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

перестра́ивать несов.

1. перабудо́ўваць;

2. воен. перастро́йваць, перашыхто́ўваць;

3. муз., радио перастро́йваць; (о музыкальных инструментах — ещё) перала́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сыгра́ться

1. згуля́цца;

футбо́льная кома́нда сыгра́лась футбо́льная кама́нда згуля́лася;

2. театр., муз. сыгра́цца;

арти́сты сыгра́лись арты́сты сыгра́ліся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

акта́ва

(лац. octava = восьмая)

1) муз. восьмая ступень гамы 1; інтэрвал, які ахоплівае восем ступеней гукарада;

2) літ. васьмірадковая страфа, у якой першыя шэсць радкоў аб’яднаны дзвюма перакрыжаванымі рыфмамі, два апошнія — сумежнай рыфмай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

унісо́н

(іт. unisono, ад лац. unus = адзін + sonus = гук)

1) муз. сугучча з двух або некалькіх гукаў аднолькавай вышыні (напр. спяваць ва ў.);

2) перан. зладжанасць якіх-н. учынкаў (напр. дзейнічаць ва ў.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Рэ́заць ’чым-небудзь вострым раздзяляць на часткі’ (ТСБМ, Бяльк., Мат. Гом., Сл. ПЗБ, ТС, Ян.), ’пілаваць’ (ТСБМ, Бяльк., ЛА, 1, Мат. Гом., Сл. ПЗБ, Сцяшк. МГ, ТС), ’жаць’ (Сл. ПЗБ) ’забіваць’ (ТСБМ, Мат. Гом., Сл. ПЗБ, ТС), ’муліць’ (Бяльк.), ’балець’ (Жд. 3, Сл. ПЗБ) ’кусаць, грызці’ (Бяльк., ТС), ’есці’ (Мат. Гом., ТС, Шатал.), ’ампутаваць’ (Ян.), ’дакараць’ (Мат. Гом., Ян.), ’падмываць (бераг)’ (Мат. Гом.), ’бойка іграць на муз. інструменце’ (ТС), сюды ж рэ́зацца ’нападаць; сварыцца’ (Сл. ПЗБ), ’рэзацца; сварыцца’ (Юрч.), ’гуляць азартна ў карты’ (Бяльк.), разані́на ’лаянка’ (міёр., Нар. словатв.). Укр. різати, рус. резать, польск. rzezać, н.-луж. rězaś, в.-луж. rězać, чэш. řezati, славац. rezať, славен. rezati, серб. і харв. ре̏зати, макед. реже, балг. режа, ст.-сл. рѣѕати. Прасл. *rězati. Роднасн. літ. rėžti ’рэзаць’ (Фасмер, 3, 461; Чарных, 2, 107; Рэйзак, 556; Махэк₂, 531; Сной, 536).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

harfa

harf|a

ж. муз. арфа;

utwór na ~ę — твор (сачыненне) для арфы;

~a eolska (Eola) міф. муз. Эолава арфа; ліра; перан. ліра; паэзія; паэтычная творчасць; паэтычны талент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

до I нескл., ср., муз. (нота) до;

ве́рхняе до — ве́рхнее до

до II нареч., прост. доста́точно, дово́льно; хва́тит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)