вулканаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае вулканічнае паходжанне. Вулканагеннае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фраму́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фрамугі. Фрамужнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкля́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шклянкі. Шкляначнае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glassy [ˈglɑ:si] adj.

1. люстраны́, гла́дкі як шкло

2. шкляны́ (пра вочы, позірк)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВІТРЫ́НА

(франц. vitrine ад лац. vitrum шкло),

1) спецыяльнае акно ў магазіне для паказу тавараў.

2) Зашклёныя шафы, скрынкі для паказу розных экспанатаў у музеях і інш. установах. Для вітрыны вырабляецца спец. шкло павышанай трываласці («вітрыннае»).

т. 4, с. 205

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шасціліне́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Калібрам у шэсць ліній (у 9 знач.). Шасцілінейная вінтоўка.

2. Дыяметрам у шэсць ліній (у 9 знач.) (пра шкло ў газавай лямпе). Шасцілінейнае шкло. // Які мае шкло такога памеру. У глыбокай зямлянцы, недзе пад густым ельнікам, пры скупым святле маленькай шасцілінейнай лямпы ніклі над сталом тры галавы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тру́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., што (разм.).

1. Біць, крышыць на дробныя часткі.

Т. шкло.

2. Ламаць, крышыць, разбураць.

Танкі трушчылі ўсё на сваім шляху.

|| зак. стру́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шклі́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які складаецца са шкла, які ўтрымлівае шкло (пра горныя пароды). Шклісты базальт.

2. Падобны на шкло бляскам, празрыстасцю і пад. Ямкі-лужыны ўночы зацягнула шклістым лёдам. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небіткі́, ‑ая, ‑ое.

Які не разбіваецца пры ўдары, падзенні. Небіткое шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклопадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны да шкла, які нагадвае шкло. Шклопадобнае цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)