фікса́ж, -у, м. (спец.).

Хімічны раствор, у якім прамываюць пасля праяўлення фатаграфічную плёнку, пласцінку або адбітак з яе для замацавання відарыса.

|| прым. фікса́жны, -ая, -ае.

Фіксажныя растворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стро́нцый, -ю, м.

Хімічны элемент высокай актыўнасці, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы.

Простае рэчыва с. — мяккі, коўкі і пластычны серабрыста-белы метал.

|| прым. стро́нцыевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kopiowy

капіравальны;

olówek kopiowy — хімічны аловак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вальфра́м, ‑у, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́лава, ‑а, н.

Хімічны элемент, мяккі коўкі метал серабрыста-белага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радо́н, ‑у, м.

Прыродны радыеактыўны хімічны элемент, газ, прадукт распаду радыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танта́л, ‑у, м.

Хімічны элемент, цвёрды тугаплаўкі метал шэра-стальнога колеру.

[Лац. tantalum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фра́нцый, ‑ю, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, які належыць да шчолачных металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фтор, ‑у, м.

Хімічны элемент — бледнажоўты ядавіты газ з рэзкім пахам.

[Ад грэч. phthoros — гібель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыпто́н, -у, м.

Хімічны элемент, інертны газ без колеру і паху, які прымяняецца ў электрычных лямпах і рэкламных трубках і дае чысты белы колер.

|| прым. крыпто́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)