газаразрадная крыніца згубнага для бактэрый ультрафіялетавага выпрамянення. Асн. элемент — трубка са спец. шкла, напоўненая пад ціскам інертным газам з невял. колькасцю ртуці. Магутнасць бактэрыцыднай лямпы да 90 Вт. Выкарыстоўваецца ў прыладах для стэрылізацыі вады, харч. прадуктаў, паветра ў бальнічных установах і інш. памяшканнях і гэтак далей.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
мікратэлефо́н
(ад мікра- + тэлефон)
тэлефонная трубка з у мацаванымі ў ёй мікрафонам і тэлефонам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ні́пель
(англ. nipple)
металічная злучальная трубка з разьбой на канцах (у прыладах і механізмах).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
суперартыко́н
(ад супер- + артыкон)
перадавальная тэлевізійная трубка з больш высокай, чым у артыкона, адчувальнасцю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
папяро́са, ‑ы, ж.
Папяровая трубка з тытунём для курэння (пераважна з папяровым муштуком). Закурыць папяросу. Згарнуць папяросу. □ Кібрык выцягнуў пачак папярос і павярнуў галаву да Ганны Сцяпанаўны: — Дазвольце?Шыцік.Канвойнікі спыніліся пад вярбою, зараз жа падаставалі кісеты і пачалі вярцець папяросы.Колас.
[Ням. Papier — папера.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гло́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
1. Частка стрававальнага апарату — мышачная трубка, якая злучае поласць рота са страваводам.
2.Разм. Горла. Крычаць на ўсю глотку.
•••
Браць за глоткугл. браць.
Драць (ірваць) глоткугл. драць.
Заткнуць глоткугл. заткнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
элеро́н, ‑а, м.
Спец. Рухомая паверхня канцоў крыл самалёта, якая служыць для ўстаранення крэну машыны пры гарызантальным палёце і паваротах у паветры. — Ведаеце вы, дзе ў самалёце трубка Што? — прыйшоў у сябе Каралёў. [Ахтан:] — Я дуцік магу паказаць... — І элероны? — Ахтан падняў галаву.Алешка.
[Фр. aileron ад aile — крыло.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Hörrohr
n -(e)s, -e
1) слыхава́я тру́бка
2) слыхавы́ ражо́к
3) мед. стэтаско́п
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Адаро́бка ’трубка з ліпавай кары для намотвання нітак для сушкі’ (Касп.), ’калі ў нейкай рэчы асяродак выпаражніцца, а бакі стаяць’ (КЭС, КТС). Параўн. адаробак ’старая бытавая рэч’, адаробачны ’ўстарэлы’ (Яўс.). Гл. дораб ’плецены кош’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fuze
[ˈfju:z]
n.
1) дыстанцы́йная тру́бка(для падры́ву снара́да, бо́мбы), кнот -а m.
2) Electr. ко́рак -ка m.; гл. fuse I
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)