руш, ‑а, м.

Палоска лёгкай тканіны, сабраная ў зборкі для абшыўкі чаго‑н.

[Фр. ruche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саро́чачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сарочкі, прызначаны для яе. Сарочачныя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць аснову для тканіны. // Рабочы на снавальнай машыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махры́, -о́ў, адз. махо́р, -хра́, м.

1. Свабодна звісаючыя ніткі, шнуркі па краях якой-н. тканіны.

Хустка з махрамі.

2. Пялёсткі ў махровых кветках.

3. Тонкія адгалінаванні кораня расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віско́зны

1. Viskóse- [vıs-];

2. тэкст. Kúnstseiden-;

віско́зныя ткані́ны Kúnstseidenstoffe pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

джэ́рсі, нескл., н.

Шарсцяная або шаўковая вязаная тканіна, а таксама адзенне з такой тканіны.

[Англ. jersey.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшліхтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Зняць шліхту (клейкі раствор) з тканіны, пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бардзю́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шлячок, які абрамляе край шпалераў, тканіны і пад., а таксама наогул паласа, невысокае ўзвышэнне, якое абрамляе што-н.

Язмінавы б.

|| прым. бардзю́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўсінтэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Створаны на аснове сінтэзаваных хімічных рэчываў з выкарыстаннем натуральнай сыравіны. Паўсінтэтычныя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касцю́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да касцюма, прызначаны для яго. Касцюмны пінжак. Касцюмныя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)