крэп, крэпу, м.

1. Шаўковая або шарсцяная тканіна з шурпатай паверхняй, вытканай асобым чынам.

2. Празрыстая гафрыраваная тканіна чорнага колеру, а таксама жалобная павязка з яе.

[Фр. crêpe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віксаці́н, ‑у, м.

Непрамакальная, падобная на цырату, тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крымпле́н, ‑у, м.

Сінтэтычная тканіна з поліэфірнага валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кума́ч, ‑у, м.

Баваўняная тканіна ярка-чырвонага колеру.

[Араб. kumāš.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мітка́ль, ‑ю, м.

Самая простая тонкая баваўняная тканіна.

[Ад перс. metqal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

немазлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не пэцкаецца. Немазлівая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плашчо́вы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для плашча. Плашчовая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трып, ‑у, м.

Шарсцяная варсістая тканіна, шарсцяны аксаміт.

[Фр. tripe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часуча́, ‑ы, ж.

Шчыльная шаўковая тканіна палатнянага перапляцення.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыфо́н, ‑у, м.

Тонкая баваўняная або шаўковая тканіна.

[Ад фр. chiffon — ануча.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)