average​2 [ˈævərɪdʒ] adj.

1. сярэ́дні;

an average cost/price сярэ́дняя цана́

2. нарма́льны, звыча́йны;

children of above/below average intelligence дзе́ці з інтэле́ктам вышэ́й/ніжэ́й сярэ́дняга

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

comprehensive​2 [ˌkɒmprɪˈhensɪv] adj. усеабды́мны, вычарпа́льны, шыро́кі, вялі́кі;

compre hensive knowledge усебако́выя ве́ды;

a comprehen sive list по́ўны спіс;

a comprehensive school BrE адзі́ная агульнаадукацы́йная сярэ́дняя шко́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэа́льны, -ая, -ае.

1. Які сапраўды існуе ў рэчаіснасці, не ўяўны.

Р. факт.

2. Які можа быць ажыццёўлены, здзейснены.

Рэальныя планы.

Р. тэрмін.

3. Практычны, заснаваны на разуменні наяўных умоў, абставін.

Рэальная палітыка.

Р. погляд на жыццё.

○

Рэальнае вучылішча — у дарэвалюцыйнай Расіі: агульнаадукацыйная сярэдняя навучальная ўстанова без выкладання старажытных моў, з пераважаннем у навучальным плане прыродазнаўчанавуковых прадметаў.

Рэальная заработная плата (спец.) — пакупная здольнасць намінальнай заработнай платы.

|| наз. рэа́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

midland

[ˈmɪdlənd]

1.

n.

сярэ́дняя ча́стка краі́ны

2.

adj.

1) у сярэ́дняй ча́стцы краі́ны

2) абкру́жаны су́шай, міжзе́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Míttellini¦e

f -, -n

1) матэм. медыя́на

2) спарт. сярэ́дняя лі́нія; цэнтра́льная лі́нія по́ля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гімна́зія

(польск. gimnazjum, ад гр. gymnasion)

агульнаадукацыйная сярэдняя навучальная ўстанова звычайна гуманітарна-філалагічнага кірунку (напр. жаночая г., класічная г.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шка́нцы

(гал. schans)

сярэдняя частка верхняй палубы ваеннага карабля паміж грот-мачтай і бізань-мачтай, дзе адбываюцца афіцыйныя цырымоніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

но́рма, -ы, мн. -ы, норм і -аў, ж.

1. Устаноўленая мера, сярэдняя велічыня чаго-н.

Н. выпрацоўкі.

Н. выпадзення ападкаў.

2. пераважна мн. Агульнапрызнаныя, узаконеныя ў пэўным асяроддзі правілы паводзін людзей у грамадстве.

Дыпламатычныя нормы.

3. Устаноўленае, агульнапрынятае правіла ў мове, літаратуры.

Нормы беларускай літаратурнай мовы.

4. Загаловак кнігі, звычайна скарочаны, які даецца дробным шрыфтам на першай старонцы кожнага друкаванага аркуша ўнізе з левага боку (спец.).

◊

Прыйсці (увайсці) у норму — прыйсці да звычайнага стану.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пацые́т, пацыят ’франтон’ (Сл. Брэс.; свісл., Сцяшк. Сл.; лін., Шатал.; драг., іван., пін., лельч., нараўл., мазыр., ДАБМ, к. 230). Праз польскую мову (параўн, польск. facjata ’мансарда’, ’сярэдняя частка франтальнай сцяны будынка, высунутая за гзымс’, ’твар, морда’, ст.-польск. ’выгляд’) з італ. facciata ’фасад’. Аб мене ф > п у бел. гаворках гл. Карскі, 1, 343.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ско́расць ж., в разн. знач. ско́рость;

вялі́кая с. — больша́я ско́рость;

мала́я с. — ма́лая ско́рость;

узраста́ючая с. — возраста́ющая ско́рость;

сярэ́дняя с. — сре́дняя ско́рость;

○ каро́бка скарасце́й — коро́бка скоросте́й;

касмі́чная с. — косми́ческая ско́рость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)