Прыдве́чны ’стары’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Відаць, дыялектная трансфармацыя спрадве́чны (гл.). Параўн. рус. дан. предве́чный ’надта стары’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

знясі́лець сов. (стать бессильным) обесси́леть, изнемо́чь; истоща́ть;

стары́ зусі́м ~леў — старик соверше́нно обесси́лел (изнемо́г)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sędziwy

sędziw|y

паважны, старэчы, стары;

~y wiek — старэчы (стары, паважны) век;

~e lata — старэчыя гады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

матёрый

1. (достигший зрелости, крепкий) мацёры, здараве́нны; (о растении) карана́сты, магу́тны; (взрослый) даро́слы; стары́;

матёрый волк мацёры (даро́слы, стары́) воўк;

матёрый дуб стары́ (карана́сты) дуб;

2. (опытный, знающий) перен., разг. дасве́дчаны; во́пытны;

3. (отъявленный, неисправимый) перен., разг. мацёры; закаране́лы, адпе́ты;

матёрый интрига́н закаране́лы (адпе́ты) інтрыга́н;

матёрый враг мацёры (закля́ты, закаране́лы) во́раг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

геранто́лаг

(ад гр. geron, -ntos = стары + -лаг)

спецыяліст у галіне геранталогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

old master [ˌəʊldˈmɑ:stə] n.

1. стары́ ма́йстар (асабліва пра славутых мастакоў XIII–XVII стст.)

2. карці́на старо́га ма́йстра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дре́вний

1. старажы́тны; (старинный) старада́ўні;

дре́вний мир старажы́тны свет;

дре́вняя исто́рия старажы́тная гісто́рыя;

дре́вний обы́чай старада́ўні (старажы́тны) звы́чай;

2. (очень старый) ве́льмі стары́;

дре́вний стари́к ве́льмі стары́ чалаве́к;

дре́вняя стару́ха ве́льмі стара́я жанчы́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Julian calendar, Old Style

стары́ стыль (Юлія́нскі калянда́р)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ветэра́н

(лац. veteranus = стары, дасведчаны)

1) бывалы, вопытны воін; удзельнік вайны ў мінулым (напр. в. палка, в. вайны);

2) стары; заслужаны работнік, дзеяч у якой-н. галіне (напр. в. працы, в. сцэны).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Стары́к 1 ‘старыца’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС, Мат. Гом.). Да стары (гл.), тут ‘былое, старое рэчышча’; відаць, вынік семантычнага згортвання выразу *стары́ рукаў (ракі).

Стары́к 2 ‘месяц на сходзе’ (Сл. ПЗБ, ТС, Сл. Брэс., Ян., Мат. Гом., Шатал.). Да стары (гл.), параўн. ве́тах ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)