вады́р, ‑а, м.

Пухір, які ўсхопліваецца ад апёку скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кажамя́ка, ‑і, м.

Уст. Майстар, які вырабляе сырамятныя скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казло́вы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены са скуры казла. Казловыя боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрматало́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае хваробы скуры.

[Ад грэч. derma, dermatos — скура і 1logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́лекс, ‑у, м.

Заменнік скуры: тканіна з каўчукавым пакрыццём.

[Ад скарачэння ўласн. імён вынаходнікаў Графава і Аляксеенкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скурае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук, шкоднік скуры, футраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Júchten

m, n -s юхт (гатунак скуры)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kúnstleder

n -s, - шту́чная ску́ра, іміта́цыя ску́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вузкая палоска скуры па краях абутку, да якой прышываюцца адначасова падэшва і верх абутку.

|| прым. ра́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скура́т, -а́, М -раце́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Кавалак, абрэзак скуры.

◊

Круціцца як скурат на агні (разм.) — выкручвацца, каб давесці сваю невінаватасць у чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)