scold
[skoʊld]
1.
v.t.
1) прабіра́ць, ла́яць; свары́цца, крыча́ць
His father scolded him — Ба́цька насвары́ўся на яго́
2) рабі́ць вымо́ву
2.
n.
сварлі́вая асо́ба
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
skirmish
[ˈskɜ:rmɪʃ]
1.
n.
1) мала́я збро́йная суты́чка, перастрэ́лка
2) спрэ́чка, сва́рка, ла́янка f.
2.
v.i.
1) ве́сьці суты́чкі, ваява́ць
2) спрача́цца, свары́цца, ла́яцца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
überwerfen
I überwerfen
* vt
1) накі́нуць (вопратку)
2) перакі́дваць
II überwérfen
* (sich) (mit D) (па)свары́цца (з кім-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Бонова́ты ’буяніць’ (палес., Клім., 22). Мяркуем, што гэта слова (праўда, крыху з іншай фанетыкай) таго ж паходжання, што і бунава́ць ’сварыцца, лаяць, шумець і г. д.’ (гл.), якое мае адпаведнасці ва ўсх.-слав. і паўд.-слав. мовах. Гукапераймальнае (Бернекер, 101; Фасмер, 1, 241; Рудніцкі, 255–256).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Грэ́баваць ’грэбаваць’. Укр. гре́бувати, гре́бати, рус. греба́ть, грёбать. Фасмер (1, 454) параўноўвае з чэш. hřebati ’сварыцца, лаяць’ і далей з рус. гребу́ (так і Бернекер, 1, 348). Падрабязна ў Трубачова, Эт. сл., 7, 108–109 (пад *grebati, *grěbati). Лічыцца, што значэнне ’грэбаваць’, ’лаяць’ развілося з ’капаць, капацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Клаката́ць 1 ’бурліць, булькатаць, клекатаць’ (Яруш., Сцяшк.). Гл. клекатаць. Ст.-рус. клокотати, ст.-слав. клокотати ’тс’, балг. клокоти, серб.-харв. клоко̀тати, чэш. klokotati, славац. klokotať ’тс’. Гэтыя дзеясловы можна лічыць вытворнымі ад клокот. Прасл. klokotati < klokotъ < klokati + ‑otъ.
Клаката́ць 2 ’сварыцца’ (Мат. Гом.). Да клакатаць 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прамава́ць 1 ’надаваць, узводзіць у вышэйшую (духоўную) ступень’ (Нас.). Праз польск. promować ’пераводзіць у наступны клас; прысвойваць вучоную ступень і пад.’ < лац. promovere ’перасоўваць, рухаць наперад’ (гл. Банькоўскі, 2, 783).
Прамава́ць 2, прамова́ты ’лаяць, сварыцца’ (горк., бяроз., Шатал.). З польск. przemawiać (się) ’папікаць адзін аднаго, спрачацца, лаяцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hádern
vi высок. спрача́цца, свары́цца, варагава́ць
mit dem Schícksal ~ — нарака́ць на лёс
mit sich ~ — быць не ў лада́х [не ла́дзіць] з са́бой
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hammer1 [ˈhæmə] n. мо́лат; малато́к;
go/come under the hammer быць прада́дзеным з малатка́ (на аўкцыёне)
♦
be/go at it hammer and tongs мо́цна свары́цца, быць на нажа́х;
Their relatives were at it hammer and tongs. Іх сваякі моцна пасварыліся.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wig
[wɪg]
1.
n.
пары́к -а́ m.
The bald man wore a wig — Лы́сы мужчы́на насі́ў пары́к
2.
v.i. (-gg-)
1) надзява́ць пары́к
2) informal свары́цца, прабіра́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)