mantle

[ˈmæntəl]

1.

n.

1) накі́дка без рукаво́ў, ма́нтыя f.

2) пакрыцьцё n., по́крыва n.

a mantle of snow — сьне́жнае по́крыва

3) Tech.

а) кажу́х -а́ m. (футара́л з жале́за)

б) се́тка (наво́кал га́завага ліхтара́)

2.

v.t.

пакрыва́ць; аху́тваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нізавы́, -а́я, -о́е.

1. Які дзейнічае каля самай паверхні зямлі, вады і пад.

Н. вецер.

2. Які знаходзіцца ў нізкім месцы.

Нізавая дарога.

3. Які ўтварае ніжні ярус расліннага покрыва (спец.).

Нізавыя травы.

4. Які размяшчаецца ў нізоўях ракі.

Нізавыя гарады.

5. Які звязаны непасрэдна з масамі, з народам; які абслугоўвае масы, народ.

Нізавыя арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распрану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́; -ні́; распра́нены і -ну́ты; зак., каго (што).

1. Зняць з каго-н. верхняе адзенне.

Р. гасцей.

2. перан. Зняць, скінуць покрыва (лісце, траву) з чаго-н.

|| незак. распрана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. распрану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; незак. распрана́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. распрана́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

геамеры́да

(ад геа- + гр. meris, -idos = частка)

жывое покрыва, сукупнасць усіх жывых арганізмаў, якія насяляюць Зямлю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гляцыясфе́ра

(ад лац. glacies = лёд + сфера)

сезонная абалонка з снегу і лёдавага покрыва ў палярных шыротах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыкра́нум

(н.-лац. dicranum)

лістасцябловы мох. сям. дыкранавых, які з’яўляецца кампанентам наглебавага покрыва балот, хвойных лясоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лысе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. Станавіцца лысым. Вусы .. [дзядзькі] пасівелі ўжо, галава пачала лысець. Чорны.

2. перан. Разм. Пазбаўляцца расліннага ці інш. покрыва. Спачатку лыселі, а потым пакрываліся густой шчоткай маладой вастраносай траўкі прыгоркі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апярэ́нне, ‑я, н.

Пер’евае покрыва ў птушак; пер’е. Як пеўнік першым пасля пуху апярэннем, .. Алесь не мог пацешыцца форменнай вопраткай, шэрай з сярэбранымі галунамі. Брыль.

•••

Хваставое апярэнне самалёта — вертыкальныя і гарызантальныя плоскасці на задняй частцы самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́нька, ‑і, ДМ ‑ньцы; ж.

Змена верхняга покрыва (шэрсці, пер’я, панцыра і пад.) у жывёл і птушак у пэўныя перыяды. Асенняя лінька ў русака пачынаецца ў канцы верасня і заканчваецца ў першай палавіне снежня. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таласафі́т

(ад гр. thalassa = мора + -фіты)

самы старажытны этап эвалюцыі расліннага покрыва Зямлі, які характарызаваўся панаваннем водарасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)