Прыско́лак ’гнуткая палка’ (Сл. ПЗБ). Гл. аско́лак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
джо́йстык
(англ. joystick, ад joy = задавальненне + stick = палка)
інф. устройства для ручнога кіравання рухам курсора на экране дысплея пры ўводзе дадзеных у камп’ютэр.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
◎ Павялён ’млён (палка ад жарон)’ (Сл. ПЗБ). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
була́ўка ж.
1. уда́рная па́лка (па́лочка) с набалда́шником;
2. бот. буто́н кувши́нки;
◊ вы́меняць кій на ~ку — променя́ть куку́шку на я́стреба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кавалерга́рд
(рус. кавалергард, ад фр. cavalier = коннік + garde = варта, ахова)
салдат або афіцэр асобага палка гвардзейскай цяжкай кавалерыі ў царскай арміі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Мацю́ка ’булавападобная палка’ (Клім.). З польск. maczuga ’дубіна’, ’булава’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сапсе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Зрабіцца старым, нікчэмным з выгляду. Палкана старасць даканала. Сагнуўся ён, падціснуў хвост, сапсеў, Аглух, як палка, палысеў. Корбан. // Выжыць з розуму. — Мо ты, стары, сапсеў, што пачынаеш патакаць? — абурана кажа.. [бабка Вера]. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
такто́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць тактоўнага. Прысутным кінулася ў вочы вялікая спрактыкаванасць камандзіра палка, тактоўнасць у абыходжанні. Ні аднаго лішняга слова: сціпла, коратка, ясна. Алешка. Строгасць, прынцыповасць маладога кіраўніка ўдала дапаўняюцца добразычлівасцю, вытрымкай, тактоўнасцю, увагай да людзей. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
«ДА ВІ́ЛЬНІ Е́ДУЦЬ»,
бел. нар. гульня. Гуляюць 3—8 хлопчыкаў. На пляцоўцы чэрцяць круг дыяметрам 4—7 м, у цэнтры ставяць «Вільню» (завостраная палка). Першы гулец злёгку ўтыкае ў зямлю на рысцы круга калок (даўж. 15—20 см) і б’е па ім шляжкай (палка-бразготка). На колькі калок увойдзе ў зямлю, на столькі гулец перамяшчае яго да «Вільні». Калі ж прамахнецца, шляжка перадаецца іншаму. Гульня працягваецца, пакуль усе калкі не стануць ушчыльную да «Вільні». Прайграе той, хто прыехаў у «Вільню» апошнім.
Я.Р.Вількін.
т. 5, с. 556
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
булдаве́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Разм. Тое, што і булавешка. У правай руцэ ў яе была тоўстая чорная палка з нейкай адмысловай белай булдавешкаю — раней Таццяна чамусьці не заўважыла ў бабулі гэтай палкі. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)