тапо́нім, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Уласная назва якога-н. геаграфічнага аб’екта (населенага пункта, ракі, возера і пад.).

Тапонімы Міншчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трылі́снік, -у, м.

Назва некаторых раслін з трайчастымі лістамі, а таксама відарыс такіх лісцяў на розных эмблемах.

|| прым. трылі́снікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фістула́, -ы́, мн. -ы́, -ту́л, ж.

1. Старая назва аднаствольных, а пазней шматствольных флейт.

2. Тое, што і фальцэт.

Спяваць фістулой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карбо́ванец, ‑нца, м.

Украінская назва рубля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ська, ‑і, м.

Ласкальная назва каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зэ, нескл., н.

Назва літары «з».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ, нескл., н.

Назва літары «д».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жэ, нескл., н.

Назва літары «ж».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вэ, нескл., н.

Назва літары «в».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гэ, нескл., н.

Назва літары «г».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)