двухгадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Працягласцю ў два гады. Двухгадовая адсутнасць. Двухгадовае навучанне.

2. Узростам у два гады. Двухгадовае дзіця.

3. Які патрабуе для поўнага развіцця двух вегетацыйных перыядаў і адмірае пасля выспявання насення. Морква і капуста — двухгадовыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...ГНОЗІЯ (ад грэч. веды, навучанне), другая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнні адпавядае слову «веды», напр., фармакагнозія, астрагнозія.

т. 5, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заво́чны

1. (происходящий в отсутствие заинтересованного лица) зао́чный; загла́зный;

2. (относящийся к обучению без общения с преподавателем) зао́чный;

~нае навуча́нне — зао́чное обуче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tutelage [ˈtju:tɪlɪdʒ] n. fml

1. апе́ка, апяку́нства;

parental tutelage бацько́ўская апе́ка

2. навуча́нне;

be under the tutelage of different teachers вучы́цца ў ро́зных наста́ўнікаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АЎТАГЕ́ННАЯ ТРЭНІРО́ЎКА,

метад лячэння, які прадугледжвае навучанне пацыентаў мышачнай рэлаксацыі (расслабленасці), самаўнушэнню, уменню кантраляваць міжвольную разумовую актыўнасць з мэтай памяншэння эмацыянальнай напружанасці, павышэння эфектыўнасці значнай для суб’екта дзейнасці. Вылучаюць 2 ступені аўтагеннай трэніроўкі: навучанне рэлаксацыі, стварэнне адчуванняў цяжкасці, цяпла, холаду, якія сведчаць аб кіраванні вегетатыўнымі функцыямі і стварэнне гіпнатычных станаў рознага ўзроўню. Выкарыстоўваецца ў медыцыне, спорце, педагогіцы, на вытворчасці, у самавыхаванні.

т. 2, с. 109

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

wyćwiczenie

н.

1. навучанне;

2. вывучка; спрыт;

3. пакаранне дубцамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dwuletni

двухгадовы;

roślina ~a — двухгадовая расліна;

~e studium — двухгадовае навучанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

політэхні́чны

(ад полі- + тэхніка)

1) звязаны з вывучэннем і прымяненнем розных галін тэхнікі (напр. п. інстытут);

2) заснаваны на політэхнізме (напр. п-ае навучанне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абавязко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які безумоўна трэба выконваць. Абавязковая ўмова. Абавязковая пастанова. // Які патрабуецца ў заканадаўчым парадку. Усеагульнае абавязковае навучанне.

2. Які заўсёды павінен быць, заўсёды прысутнічае. Абавязковы экземпляр. □ У п’есах Марцінкевіча важная роля адводзіцца куплету, які раней быў абавязковай прыналежнасцю вадэвіля. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ната́скивание​II

1. вымуштро́ўванне, -ння ср.; выву́чванне, -ння ср.;

2. навуча́нне, -ння ср.; нашпіго́ўванне, -ння ср.; см. ната́скивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)