кімва́л, ‑а, м.

Старадаўні ўдарны музычны інструмент, які складаецца з дзвюх медных талерак.

[Грэч. kymbalon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кла́вішны, ‑ая, ‑ае.

Які мае клавішы, з клавішамі. Клавішны музычны інструмент. Клавішны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тубафо́н, ‑а, м.

Ударны музычны інструмент эстрадных аркестраў, які складаецца з самагучных званочкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cymbals

[ˈsɪmbəlz]

n.

тале́ркі pl. (уда́рны музы́чны інструмэ́нт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

viola

[viˈoʊlə]

n.

альт -а m. (музы́чны інструмэ́нт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

міно́р, -у, м.

1. Музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі (спец.).

2. перан. Сумны, прыгнечаны настрой (разм.).

Быць у міноры.

|| прым. міно́рны, -ая, -ае.

М. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

актэ́т, -а, М актэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Музычны твор для васьмі выканаўцаў з самастойнымі партыямі для кожнага.

2. Ансамбль з васьмі выканаўцаў.

|| прым. актэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

свісцёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

1. Духавы народны музычны інструмент у выглядзе дудкі, зроблены з дрэва або чароту.

2. Тое, што і свістулька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фле́йта, -ы, ДМ фле́йце, мн. -ы, флейт, ж.

Духавы музычны інструмент высокага рэгістра ў выглядзе драўлянай або металічнай трубкі з адтулінамі і клапанамі.

|| прым. фле́йтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

клавіко́рды, ‑аў; адз. клавікорд, ‑а, М ‑дзе, м.

Даўнейшы клавішна-струнны ўдарны музычны інструмент.

[Фр. clavicorde ад лац. clavis — ключ і грэч. c hordē — струна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)