Павады́ ’сцяблы і лісце агуркоў’ (БДА, 863). Гл. повад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паадмята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адмесці ўбок усё, многае. Паадмятаць лісце ад парога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашаве́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Час ад часу, злёгку шавяліцца. Лісце на дрэвах пашавельвалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лускападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны па луску, у выглядзе лускі (у 1 знач.). Лускападобнае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глянцаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і глянцавы (у 1 знач.); бліскучы. Глянцавітае зялёнае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тупалі́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ліст (лісце) тупой, расшыранай к канцу формы. Тупалісты клён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

язмі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да язміну, уласцівы яму. Язмінавы пах. Язмінавае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манцыне́ла

(ісп. manzamlla)

дрэва сям. малачаевых, пашыранае ў тропіках, лісце і кара якога ўтрымліваюць ядавіты млечны сок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сыгне́т

(с.-лац. signetum)

1) пярсцёнак з пячаткай;

2) друкарскі або выдавецкі знак на тытульным лісце кнігі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

опада́ть несов.

1. (осыпаться) апада́ць;

ли́стья опада́ют лі́сце апада́е;

2. (уменьшаться) апада́ць, спада́ць;

о́пухоль опада́ет пухлі́на спада́е;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)