БРА́ГА,

1) адходы спіртавой прам-сці, якія атрымліваюць пры перапрацоўцы бульбы, збожжа, патакі; корм для с.-г. жывёл. Брага — рошчына з соладу, мукі і бульбы, з якой гоняць спірт. Свежая брага — вадзяністы (88—95% вады) з кіслай рэакцыяй (pH 4,2—5) хуткапсавальны корм. Найб. каштоўная хлебная брага. Для доўгага захоўвання брагу сіласуюць і сушаць. Свежую і сіласаваную выкарыстоўваюць на корм пераважна буйн. раг. жывёле, сушаную — усёй с.-г. жывёле.

2) Старадаўні слабаалкагольны (1,5—3% па масе) напітак усх. славян; бражка. Робяць з аржанога, ячменнага, прасянога соладу з цукрам, хмелем, часам з мёдам.

т. 3, с. 226

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сакаві́ты sáftig;

сакаві́ты корм Kráftfutter n -s, -;

сакаві́ты го́лас klángvolle Stímme;

сакаві́тыя фа́рбы sátte [kräftige] Fárben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

се́чка ж

1. (нож) Háckmesser n -s, -;

2. с.-г. (корм) Häcksel m, n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце; пр. падзёўб, ‑дзяўбла, ‑дзяўбло; зак., каго-што.

1. Здзяўбці ўсё (пра птушак). Падзяўблі галубы ўвесь корм.

2. Дзяўбці некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́рыць сов.

1. в разн. знач. запа́рить;

з. ткані́ну — запа́рить ткань;

з. корм — запа́рить корм;

з. бо́чку — запа́рить ка́дку;

з. каня́ — запа́рить ло́шадь;

2. (залить кипятком) завари́ть;

з. лі́павы цвет — завари́ть ли́повый цвет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абро́к 1 ’ахвяраванне рэлігійнага парадку’ (Бяльк.), ’абяцанне, якое давалі богу, каб перасталі дзеці паміраць’ (КСТ) > ст.-рус. оброкъ, чэш. obrok ’аброк’, балг. обрак ’абяцанне’, серб.-харв. о̏брок ’тэрмін’, славен. obrok ’тс’ < ob‑rokъ < rekǫ ’гавару, абяцаю’, Фасмер, 3, 108. Гл. аброк 2.

Абро́к 2 ’корм, які бярэцца ў дарогу для каня’ (літ. abrãkas ’тс’ з беларускіх гаворак), чэш. obrok, польск. obrok ’корм’, серб.-харв. о̀брок ’паёк, рацыён’, славен. obrok ’корм’ да аброку

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Пастэўка, брэсц. пастэвка ’кармавая морква’ (Сл. Брэс.). З польск. pastewka < pastwa ’корм’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

біяміцы́н, ‑у, м.

Антыбіётык, які ўжываецца пры пнеўманіі, ганарэі, дызентэрыі, сыпным тыфе і некаторых іншых хваробах, а таксама дадаецца ў корм жывёле як стымулятар росту. Кармавы біяміцын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; пр. дадзёўб, ‑дзяўбла, ‑ло; ‑дзяўбём, ‑дзяубяце; зак., каго-што.

1. Здзяўбці да канца. Куры дадзяўблі корм.

2. Скончыць дзяўбці; прадзяўбці. Дадзяўбці дзірку Золатам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маро́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад марозіць.

2. у знач. прым. Замарожаны. Марожаная рыба.

3. у знач. прым. Папсаваны марозам, мёрзлы. Марожаная бульба. Марожаны корм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)