temperate [ˈtempərət] adj.

1. памярко́ўны; уме́раны;

a temperate climate уме́раны клі́мат

2. стры́маны; лаго́дны;

Be more temperate in your language. Сачы за сваёй мовай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

intemperate

[ɪnˈtempərət]

adj.

1) неўмеркава́ны; нястры́маны, нестрыма́ны

2) суро́вы, лю́ты (пра зіму́, клі́мат)

3) схі́льны да п’я́нства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

макраклі́мат

(ад гр. makros = вялікі + klima, -atos = нахіл)

клімат буйных геаграфічных зон, кантынентаў (параўн. мікраклімат 1).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

жыватво́рны животво́рный, живи́тельный; (благоприятствующий) благотво́рный; благода́тный;

~ная сі́ла вясны́ — животво́рная (живи́тельная) си́ла весны́;

ж. клі́мат — животво́рный (живи́тельный, благотво́рный, благода́тный) кли́мат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нездоро́вый

1. нездаро́вы; (болезненный) хвараві́ты; (больной) хво́ры; (слабый) няду́жы;

2. (вредный) нездаро́вы;

нездоро́вый кли́мат нездаро́вы клі́мат;

нездоро́вые привы́чки нездаро́выя прывы́чкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экватарыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да экватара, належыць яму. Экватарыяльны круг. □ У самым цёплым поясе Марса летам у пасляпаўднёвы час тэмпература дасягае 27 градусаў цяпла. «Беларусь». // Які знаходзіцца каля экватара, на экватары; які ўласцівы раёнам, размешчаным каля экватара. Экватарыяльныя краіны. Экватарыяльная расліннасць. Экватарыяльны клімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клімататэрапі́я

(ад клімат + тэрапія)

выкарыстанне з лячэбна-прафілактычнай мэтай кліматычных фактараў (тэмпературы, атмасфернага ціску і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вільго́тны, ‑ая, ‑ае.

Насычаны, пакрыты вільгаццю; мокры. Плуг шуршэў пад скібаю, раскідаў вільготную зямлю на крыгі-кавалкі. Баранавых. — Мне цёпла, — адказаў хлапец і, зняўшы вушанку, прыгладзіў вільготны чуб. Кулакоўскі. // У якім залішне многа вільгаці; сыры. Вільготны склеп. Вільготны клімат. □ Нізкая вільготная мясцовасць змянілася ўзвышанай. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустэ́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пустэльні; уласцівы пустэльні. Пустэльны клімат. Пустэльная расліннасць.

2. Бязлюдны, пусты. Дом вялізны і прыгожы, па-гаспадарску агледжаны. Толькі асірацеў ён цяпер, стаў такі ціхі і пустэльны. М. Ткачоў. Дарога была пустэльная і ціхая, затое лес поўніўся птушыным рознагалоссем. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фізіягра́фія

(ад фізія- + -графія)

навука, якая вывучае зямную паверхню, яе клімат, раслінны і жывёльны свет, фізічная геаграфія.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)