шэ́нкель, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Унутраная, звернутая да каня частка нагі конніка ад калена да шчыкалаткі, якая дапамагае кіраваць канём.

Даць шэнкеля (моцна націснуць шэнкелямі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капрыёль

(іт. capriole)

скачок манежнага каня на месцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́ездзіць (каня) éinfahren* vt; zúreiten* vt (верхавога)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ско́кам прысл. hüpfend; im Galópp (пра каня)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замы́ліць​II (каня) das Pferd zuschánden [zu Schánden] réiten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́ська, ‑і, м.

Ласкальная назва каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БУРДЗЮ́К

(цюрк.),

мяшок з суцэльнай скуры жывёлы (казы, каня і інш.) для захоўвання віна, кумысу і інш. Пашыраны ў краінах Усходу, у некат. народаў Каўказа, Сярэдняй Азіі і Сібіры.

т. 3, с. 349

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

srokaty

стракаты (пра каня); пярэсты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Krúppe

f -, -n крыж (каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

záumrecht

a аб’е́зджаны (пра каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)