мане́ўранасць, ‑і, ж.

Здольнасць манеўраваць. Манеўранасць камбайна. Манеўранасць войск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мутаге́ннасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць да мутацыйных змен спадчыннасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плацежаздо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць пакрыць свае грашовыя абавязацельствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазагарто́ўвацца, ‑аецца; незак.

Мець здольнасць да самазагартоўвання; падвяргацца самазагартоўванню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўзгара́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць да самаўзгарання. Самаўзгаральнасць торфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлоадчува́нне, ‑я, н.

Здольнасць успрымаць святло, рэагаваць на святло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

солеўсто́йлівасць, ‑і, ж.

Здольнасць (расліны) расці на засоленых глебах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унуша́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць утрымаць унушэнне, успрымальнасць да ўнушэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэрававяшча́льнік, ‑а, м.

Той, хто мае здольнасць да чэрававяшчання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Страціць здольнасць усведамляць што-н.

А. ад ператамлення.

2. Прыйсці ў адурэлы стан ад розных пахаў.

Адурэла галава ад чаромхі.

|| незак. дурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)