бязрэ́йкавы, ‑ая, ‑ае.

Без рэек; які рухаецца не па рэйках. Бязрэйкавыя дарогі. Бязрэйкавы транспарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кюве́т, ‑а, М ‑веце, м.

Канава ўздоўж дарогі або чыгуначнага палатна для сцёку вады.

[Фр. cuvette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаве́йваць, ‑ае; зак., што.

Завеяць, засыпаць усё, многае. Снег пазавейваў дарогі. Пазавейвала хаты пяском.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазагаро́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Загарадзіць усё, многае. Пазагароджваць сады. Пазагараджваць дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыжавы́

1. (пересекающийся) перекрёстный;

~вы́я даро́гі — перекрёстные доро́ги;

2. анат. крестцо́вый;

~ва́я косць — крестцо́вая кость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

убаку́ прысл ábseits;

убаку́ ад даро́гі ábseits vom Wég(e);

стая́ць убаку́ ábseits stehen* [bléiben*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

цалі́к, ‑у, м.

1. Няезджаная, няходжаная прастора, звычайна снежная. За ноч наваліла столькі снегу, што нідзе не было ні сцежкі, ні дарогі, спрэс цалік. Чарнышэвіч. Зімовыя дарогі. Усе вы пракладаецеся па цаліку такім вось першым следам. Машара. Аднак Міхед, каб не трапляцца людзям на вочы, сышоў з дарогі і пасігаў па цаліку. Сабаленка.

2. у знач. прысл. цаліко́м. Без дарогі, напрасткі. Усе лясныя жыхары неахвотна ходзяць цаліком, трымаюцца ўезджаных дарог і сцежак. Ігнаценка. Землепраходцы і хадакі Не шукалі сушэйшага беражка, Яны цаліком, яны напрасткі Праклалі пеша сцяжыны першыя. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́ддалек, прысл.

Абл. Воддаль (у 1 знач.). Воддалек, каля дарогі, бабы перагыркваліся з казакамі. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́тралеваць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Вывезці драўніну з лесу да дарогі. Вытралеваць бярвенні трактарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасячы́ся і перасе́кчыся, ‑сячэцца; пр. перасекся, ‑секлася; зак.

Размясціцца накрыж, скрыжавацца. Арбіты перасекліся. Дарогі перасекліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)