a ганаро́вы; грама́дскі; добраахво́тны (пра ўдзел у грамадскай працы)
~е Árbeit — грама́дская рабо́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГРАМА́ДСКАЯ ПРА́ЦА,
дзейнасць людзей, накіраваная на задавальненне эканам. патрэб грамадства. Праца заўсёды грамадская, бо людзі могуць ствараць матэрыяльныя даброты толькі з дапамогай ужо назапашаных грамадствам рэсурсаў. Само ўзнікненне грамадства звязана з неабходнасцю сумеснай працы многіх вытворцаў. Індывід. праца — частка сукупнай грамадскай працы, вынікам якой з’яўляецца сукупны грамадскі прадукт. У грамадскай працы вылучаюць грамадска арганізаваную працу, г.зн. дзейнасць, уключаную ў грамадскіпадзел працы. Сферы грамадскай працы: матэрыяльная вытворчасць, невытворчая сфера, хатняя гаспадарка. Гл. таксама Праца.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
абвінава́ўца, ‑ы, Т ‑ам, м.
Асоба, якая падтрымлівае абвінавачванне ў судовым працэсе. Дзяржаўны, грамадскі абвінаваўца. □ Нарэшце ў Галі нібы прарэзаўся гнеўны голас, і яна пачала гаварыць не як сведка, а як абвінаваўца.Сабаленка.// Той, хто выкрывае перад грамадскасцю злачынную сутнасць дзейнасці якой‑н. асобы, сацыяльнай групы або ўкладу жыцця. Абвінаваўца самаўладства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інтэліге́нцыя, ‑і, ж.
Грамадскі слой людзей, якія прафесіянальна займаюцца разумовай, пераважна складанай творчай працай, развіццём і распаўсюджаннем культуры. Савецкая інтэлігенцыя. Народная інтэлігенцыя.//зб. Людзі, якія належаць да гэтага сацыяльнага слоя; інтэлігенты. Тэхнічная інтэлігенцыя. Сельская інтэлігенцыя. □ У той час, калі сябры купаліся, на ганку фельчарскага пункта сядзеў гурток панямонскай інтэлігенцыі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
peace[pi:s]n.
1. мір;
peace talks/negotiations мі́рныя перагаво́ры
2.грама́дскі пара́дак
3. спако́й, супако́й, цішыня́;
peace of mind душэ́ўны спако́й
♦
make one’s peace with smb. паміры́цца з кім-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
product[ˈprɒdʌkt]n.
1. (прамысловы) праду́кт, вы́раб;
food products харчо́выя праду́кты;
gross national product валавы́ праду́кт; суку́пны грама́дскі праду́кт
2. вы́нік;
products of one’s labour вы́нікі чыёй-н. пра́цы
3.math. здабы́так
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
публі́чны
(лац. publicus = грамадскі)
1) адкрыты, даступны для публікі (напр. п-ая лекцыя);
2) прызначаны для грамадскага карыстання (напр. п-ая бібліятэка).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сацыя́л-дэмакра́тыя
(ад лац. socialis = грамадскі + дэмакратыя)
агульная назва сацыялістычных партый, якія ўзніклі ў розных краінах пачынаючы з другой пал. 19 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трыбу́н
(лац. tribunus)
1) службовая асоба ў Стараж. Рыме, абавязкам якой была абарона правоў плебеяў;
2) перан. бліскучы прамоўца, публіцыст, грамадскі дзеяч.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
публіцы́ст
(ням. Publizist, ад лац. publicus = грамадскі)
пісьменнік, які піша творы на грамадска-палітычныя тэмы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)