со́ла,
1. нескл., н. Музычны твор або асобныя партыя, прызначаная для выканання адным музыкантам, спеваком або танцорам. Сала для скрыпкі. // Выкананне такога твора (партыі). — Сала на баяне ў тым жа выкананы, — не сціхаў Саша. Васілевіч.
2. у знач. прысл. Асобна ад другіх (пра выкананне музычных твораў, танцаў). Спяваць сола. Танцаваць сала. □ Я лічыўся здольным скрыпачом, мне часам нават давалі выступаць сола ў якіх-небудзь святочныя канцэртах. Рамановіч.
[Іт. solo.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лега́та,
1. нескл., н. У музыцы — плаўны, звязны пераход ад аднаго гуку да другога; плаўнае выкананне. Знак легата.
2. прысл. Звязна, не адрываючы адной ноты ад другой.
[Іт. legato — звязна.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прадырыжы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
1. Дырыжыруючы, правесці выкананне якога‑н. музычнага твора, опернага ці балетнага спектакля. Прадырыжыраваць спектакль.
2. і без дап. Дырыжыраваць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verríchtung
f -, -en выпраўле́нне, выкана́нне (абавязкаў), адпраўле́нне (абраду)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vollstrécken
vt юрыд. выко́нваць, прыво́дзіць у выкана́нне (прысуд)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vollstréckung
f -, -en юрыд. прывядзе́нне ў выкана́нне (прыгавору)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Іспра́ва ’папраўка, выпраўленне’, ’выкананне’ (Нас.). Рус. дыял. испра́ва ’папраўка’ (Даль), перм. ’папраўленне абставін жыцця’ (СРНГ). Узыходзяць да ст.-рус. исправа (XII ст., са значэннем ’выпраўленне, папраўка’ з 1626 г.) ад исправити < ст.-слав. исправити (калька ст.-грэч. κατ‑ορθόω, дзе κατ‑ис‑ὁρθόω‑правлѭ), гл. Шанскі, 2, I, 127.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
неадкла́дны
1. неотло́жный;
~ная медыцы́нская дапамо́га — неотло́жная медици́нская по́мощь;
2. неме́дленный, безотлага́тельный, незамедли́тельный, сро́чный;
~нае выкана́нне — неме́дленное (безотлага́тельное, незамедли́тельное, сро́чное) исполне́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
зако́ннасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць законнага; адпаведнасць закону (у 1 знач.). Законнасць пастановы. Законнасць патрабаванняў.
2. Няўхільнае выкананне законаў усімі дзяржаўнымі органамі, грамадскімі арганізацыямі, службовымі асобамі і грамадзянамі. Сацыялістычная законнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суме́шчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад сумясціць.
2. у знач. прым. Разлічаны на адначасовае выкананне чаго‑н. Сумешчаны графік. // Які аб’ядноўвае ў сабе элементы розных збудаванняў. Сумешчаны санвузел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)