Важні́чы ’асоба, адказная за ўзважванне’ (Нас.). Да важыць, вага; параўн. ляснічы, паляўнічы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Flíegengewicht
n -(e)s спарт. найлягчэ́йшая вага́ (бокс)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вагаві́ты ’які мае значную вагу’ (КТС): «малы нарадзіўся здаровы і вагавіты». Да вага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ваго́мы ’які мае вагу, важкасць’ (КТС). Да вага. Магчыма, калька з рус.весомый.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Прагло́ ’вага ў студні з жураўлём’ (любан., ДАБМ, камент., 809). З пругло? (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сві́ршня ‘вага або вочап у студні з жураўлём’ (воран., лід., ДАБМ, камент., 809–810), сьвіршня́ (ашм., Стан.), ‘вал з ручкай у калодзежы’ (Сцяшк.), сві́рсня ‘вага або вочап у студні з жураўлём’ (ДАБМ, камент., 809–810), свіршня́, свяршня́, свірсня́ ‘журавель у студні’, ‘вага ў студні з жураўлём’ (Сл. ПЗБ). Балтызмы. Параўн. літ.svirksnis, svirksnỹs, лат.svir̃kstenis, svirkstene ‘прыстасаванне для пад’ёму вады з калодзежа’ (Лекс. балтызмы, 15; Лаўчутэ, Балтизмы, 50; Анікін, Опыт, 91). Гл. таксама асвер, свер, свір.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пра́выйI(противоположный левому)
1.прил. пра́вы;
2.сущ., полит. пра́вы, -вагам.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
смире́нникуст., теперь ирон. ціхмя́ны, -нага м., пако́рлівы, -вагаж.; ціхо́ня, -ні м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хромо́й
1.прил. кульга́вы, крывы́;
2.сущ. кульга́вы, -вагам., крывы́, -во́га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ва́гі ’прылада для ўзважвання’. Да вага́ (гл.). Форма множнага ліку, у пэўнай ступені лексікалізаваная (аднак у РБСвага́ адз. л., ва́гі мн. л.), замацавалася, магчыма, па аналогіі з назвамі іншых прылад, якія складаюцца з дзвюх частак (сані, нажніцы, вароты і пад.), або пад уплывам рус.весы.