1. Цяслярская металічная прылада з двума вострымі загнутымі канцамі для падгонкі бярвенняў, дэталей і пад. Побач, раз-пораз узмахваючы сякерай, абчэсвае дошкі брат .., а каля яго са шнуром і драчкай у руках завіхаецца бацька.Краўчанка.Кляўко з сваім сынам з Муравейнікаў прыйшлі — прыпу[ск]алі драчкаю другое бервяно на новай сырабойні.Баранавых.
2. Месца паміж лініямі, праведзенымі пры дапамозе такой прылады на бервяне, дошцы; паз. Назаўтра Тарэнта ўжо выбіраў у бервяне драчку, высякаў вугал, клаў мох і прыладжвае бервяно да зруба.Галавач.
3.Абл. Тарка. Аня нахіліла галаву ніжэй пад драчкай: яна канчала драць бульбу.Кудравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
timber
[ˈtɪmbər]
n.
1) лесаматэрыя́л -у m
2) будаўні́чы матэрыя́л
timber yard — склад будаўні́чых матэрыя́лаў
3) бервяно́n.; кало́да f.; бэ́лька f.
4) дрэ́вы pl.; лес на пні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пасту́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Мнагакр.да стукаць. Вартавы аднастайна адмерваў крокі, пастукваў абцасамі, каб не замерзла ногі.Лынькоў.Каб добра лягло бервяно, Злёгку абухам пастуквалі.Барадулін.Мякка пастуквалі колы, вагон пагойдваўся, ледзь чутна паскрыпвала аконнае шкло — яго не шчыльна прыгналі да рамы.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зачаса́ць1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.
Прыгладзіць валасы грэбенем у адным напрамку; прычасаць. Баляслаў вымыўся ўжо, зачасаў мокрыя валасы.Чорны.
зачаса́ць2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.
1. Чэшучы тапаром, завастрыць канец палкі, кала і пад. Зачасаць палю.
2. Зрабіць засечку, зачос. Зачасаць бервяно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Караты́ш ’чалавек невысокага росту’ (ТСБМ, Нас., Шушк.), укр.каротиш ’кароткае бервяно’, рус.коротыш ’маленькі чалавек, кароткае бервяно’, н.-луж.krotuš ’маленькі чалавек’. Усё ж такі ніжнелужыцкая форма мае іншую суфіксацыю. Архаічнасць усходнеславянскіх форм даводзіцца тым, што ў іх адлюстраваны прыметнік з асновай на ‑ŭ перад тым, як ён яшчэ ў праславянскі перыяд далучыў да сябе рэгулярны фармант ‑kъ (параўн. прасл.kortъkъ < kortъ) (гл. кароткі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
То́пленік ’тапелец’ (Нас., Байк. і Некр., Ласт., Сл. ПЗБ, ТС), то́плянік (tòplanik) ’тс’ (Федар. 4), тапе́льнік ’тс’ (Байк. і Некр.), то́пельнік ’тс’ (Сл. ПЗБ), уто́пленік, то́пленік ’тс’ (Некр. і Байк.), сюды ж то́пленік ’затанулае бервяно’ (пух., Сл. ПЗБ), то́пленікі ’патоплены ў вадзе лесаматэрыял’ (ТС), то́пленік, топля́к ’патануўшае бервяно, дрэва’ (лельч., Жыв. сл.), таплі́ннік ’тс’ (барыс., Сл. ПЗБ). Ад дзеепрыметніка (у)топлы ’затанулы’, што да тапіць1, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
накаці́ццасов., в разн. знач. накати́ться;
бервяно́ ~ці́лася на нагу́ — бревно́ накати́лось на́ ногу;
хва́ля ~ці́лася на бе́раг — волна́ накати́лась на бе́рег
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скаці́ццасов.
1.прям., перен. скати́ться;
бервяно́ ~ці́лася з гары́ — бревно́ скати́лось с горы́;
с. кулём — скати́ться ку́барем;
2. (в трубку) ската́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Нахлапны́: нахлапная балка ’апошняе суцэльнае бервяно, якое кладзецца над сточанымі бярвеннямі’ (Сл. ПЗБ). Да гукапераймальнага хлопаць ’стукаць, ляскаць; стукаць, накрываць зверху’, параўн. нахлюпісты, ахлу́п (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бум1, выкл.
Разм. Ужываецца як гукапераймальнае для абазначэння характэрнага глухога гуку вялікага звана, бубна і пад.
бум2, ‑а, м.
Спартыўны снарад для практыкавання ў раўнавазе ў выглядзе гарызантальнага бруса на дзвюх стойках; бервяно.
[Англ. boom.]
бум3, ‑у, м.
Штучна ўзнятая шуміха вакол чаго‑н. Газетны бум.
[Англ. boom.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)