ВІРА́Ж

(франц. virage),

1) паварот.

2) Фігура пілатажу — поўны разварот лятальнага апарата ў гарыз. плоскасці.

3) Хім. раствор для надання пэўнага колеру чорна-белым фатаграфічным здымкам.

т. 4, с. 190

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

арнау́тка

(укр. арнаутка, ад тур. arnaut = албанец)

гатунак яравой цвёрдай пшаніцы са шклопадобным белым зернем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перакамісо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.

Разм. Тое, што і перакамісія. [З. Бядуля:] — Пасля лячэння паставілі на перакамісоўку і зволілі з белым білетам. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лютэ́сцэнс

(лац. lutescens = які робіцца жаўтаватым)

разнавіднасць мяккай пшаніцы з белым безасцюковым коласам і чырвоным зернем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

валяр’я́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Валяр’янавыя каплі. Над.. [Марынкай] нахілілася жанчына ў белым халаце, у пакоі запахла нашатырным спіртам і валяр’янкай. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малача́й, ‑ю, м.

Травяністая або кустовая расліна сямейства малачаевых з ядавітым белым сокам. Печышча даўно размокла, расплылася ды парасло дзядоўнікам і малачаем. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́беліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

1. Стаць, зрабіцца белым. Выбеліліся палотны.

2. у што. Разм. Запэцкацца ў што‑н. белае. Выбеліцца ў крэйду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кары́цца, каруся, корышся, корыцца; незак.

Разм. Падпарадкоўвацца чыёй‑н. сіле, уладзе; пакарацца. Зацвіталі яблыні, Белым цветам крыліся І ніколі, зяблыя, Сцюжам не парыліся. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́йра

(ад эст. kaur)

марская палярная птушка сям. чысцікавых з чарнавата-бурым апярэннем зверху і белым знізу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нейракераці́н

(ад нейра- + керацін)

бялок групы керацінаў, які змяшчаецца ў белым рэчыве мозгу і ў абалонках нерваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)