збядне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць бедным. Бяднейшы часамі пабагацее, а багаты збяднее, калі надыдзе якое ліха. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

craggy [ˈkrægi] adj.

1. скалі́сты, бага́ты ска́ламі

2. круты́, стро́мкі, стро́мы

3. грубава́ты, вуглава́ты (твар)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

in the chips

Sl.

бага́ты, замо́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

moneyed

[ˈmʌnid]

adj.

з грашы́ма; грашаві́ты, бага́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

opulent

[ˈɑ:pjələnt]

adj.

бага́ты, замо́жны; у даста́тку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нафтагазано́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які змяшчае нафту і прыродныя газы, багаты на нафту і прыродныя газы (пра геалагічныя адклады).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

potnt

a

1) магу́тны, бага́ты

2) працаздо́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ftthaltig

a бага́ты тлу́шчам; які́ ўтры́млівае тлушч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Замо́жныбагаты’. Рус. паўд., смал., бранск. замо́жный, заможно́й, укр. замо́жний ’тс’, польск. zamożny ’тс’, серб.-луж. zamožny ’заможны, здольны’, чэш., славац. zamožny, славен. zamǫ́žen, балг. заможенбагаты’. Параўн. ст.-польск. zamożysty ’заможны’, zamóc ’узмацніць, дапамагчы’ (XVII ст.). Слова ўтворана, відаць, з суфіксам ‑ьn‑ і адпаведным чаргаваннем g — ž ад бязафікснага назоўніка zamoga < za + mog‑ti ’ўзмацніць’ (гл. магчы). Булахаў, Гіст. прыметнікаў, 3, 1973, 140: заможны — прыставачнае ўтварэнне ад той жа асновы, што і ст.-бел. можныйбагаты’ (гл. можны).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гі́бкі, -ая, -ае.

1. Які лёгка гнецца і разгінаецца; пругкі.

Г. дубец.

2. перан. Багаты адценнямі, выразны (пра голас, характар і пад.).

Г. голас.

3. перан. Здольны ўмела і хутка рэагаваць на пэўныя ўмовы, абставіны, прызвычайвацца да іх.

Гібкая палітыка.

|| наз. гі́бкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)