Verbum

інгаля́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Апарат для інгаляцыі.

|| прым. інгаля́тарны, -ая, -ае.

інгаля́цыя, -і, ж.

Лячэнне ўдыханнем лекавых рэчываў (у выглядзе пары, газаў, распыленых вадкасцей).

Назначыць інгаляцыю.

|| прым. інгаляцы́йны, -ая, -ае.

інгрэдые́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Састаўная частка чаго-н. (рэчыва, сумесі).

|| прым. інгрэдые́нтны, -ая, -ае.

інгушы́, -о́ў, адз. інгу́ш, -а́, м.

Народ — карэннае насельніцтва Рэспублікі Інгушэція, якая ўваходзіць ў склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. інгу́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. інгу́шскі, -ая, -ае.

Інгушская мова.

індаеўрапе́йцы, -аў, адз. -пе́ец, -пе́йца, м.

Агульная назва плямён — продкаў сучасных народаў, якія гавораць на мовах індаеўрапейскай сям’і.

|| прым. індаеўрапе́йскі, -ая, -ае.

Індаеўрапейская прамова.

○

Індаеўрапейская сям’я моў — агульная для многіх народаў Еўропы, Заходняй Азіі і Індастана сям’я моў, якая ўключае групы балтыйскую, германскую, грэчаскую, індыйскую, іранскую, кельцкую, раманскую, славянскую і інш.

індало́гія, -і, ж.

Сукупнасць навук пра культуру, гісторыю, мастацтва, мову, літаратуру, эканоміку Індыі.

|| прым. індалагі́чны, -ая, -ае.

інданезі́йцы, -аў адз. -зіец, -зійца, м.

Агульная назва народнасцей і плямён, якія складаюць асноўнае насельніцтва Інданезіі.

|| ж. інданезі́йка, -і, ДМ -зійцы, мн. -і, -зіе́к.

|| прым. інданезі́йскі, -ая, -ае.

індзе́йцы, -аў, адз. індзе́ец, -дзе́йца, м.

Агульная назва карэнных плямён і народнасцей (за выключэннем эскімосаў і алеутаў), якія насялялі амерыканскі мацярык да паяўлення еўрапейцаў і захаваліся да сённяшняга дня толькі ў некаторых раёнах Паўднёвай і Паўночнай Амерыкі.

|| ж. індыя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. індзе́йскі, -ая, -ае.

індо́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст у галіне індалогіі.

індуі́зм, -у, м.

Сукупнасць рэлігійных традыцый і філасофскіх школ, якія ўзніклі на Індыйскім субкантыненце і заснаваны на кульце багоў Вішну і Шывы.

|| прым. індуі́сцкі, -ая, -ае.