Verbum

анлайнавы слоўнік

secondary

[ˈsekənderi]

adj.

1) пабо́чны, другара́дны

2) неарыгіна́льны; вытво́рны (пра сло́ва)

3) Electr. дру́гасны (пра ток)

1) паднача́лены -ага m.

2) пабо́чны на́ціск

3) памо́чнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nieodmienny

nieodmienn|y

1. нязменны, пастаянны;

~e postanowienie — цвёрдае рашэнне;

2. грам. нязменны;

~y wyraz — нязменнае слова;

~e części mowy — нязменныя часціны мовы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wtrącić

зак.

1. упіхнуць; кінуць;

wtrącić do więzienia — кінуць у турму;

2. уставіць (слова, заўвагу);

wtrącić swoje trzy grosze — свае тры грошы ўваткнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

udzielać

незак. czego надзяляць чым; даваць, выдзяляць, удзяляць што;

udzielać lekcji — даваць урокі;

udzielać komu głosu — даваць каму слова; банк дае (выдзяляе) крэдыты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

марцірало́г

(с.-лац. martirologium, ад гр. martys, -yros = мучанік + logos = слова)

1) зборнік сярэдневяковых аповесцей пра хрысціянскіх мучанікаў;

2) перан. спіс ахвяр, без віны замучаных, а таксама пералік перанесеных кім-н. пакут.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

магчы́ма

1. вык безас möglich, es kann sein;

калі́ магчы́ма wenn möglich;

2. у знач пабочн слова (можа быць, можа) vielléicht;

магчы́ма яго́ няма́ до́ма vielléicht ist er nicht zu Háuse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кантаміна́цыя

(лац. contaminatio = сутыкненне, змешванне)

1) змешванне дзвюх або некалькіх з’яў, падзей пры іх апісанні;

2) утварэнне новага слова або словазлучэння шляхам аб’яднання двух блізкіх па значэнні ці гучанні слоў або выразаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

распіса́ць сов., в разн. знач. расписа́ть;

р. сло́вы на ка́рткі — расписа́ть слова́ на ка́рточки;

р. гадзі́ны прыёму — расписа́ть часы́ прыёма;

маро́з ~са́ў шы́бы ўзо́рамі — моро́з расписа́л стёкла узо́рами;

р. здарэ́нне — расписа́ть собы́тие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

заво́шта, прысл.

Разм.

1. пытальнае. За што? Па якой прычыне? — За што мяне катуеш, пане? Завошта чыніш здзек такі? Колас.

2. адноснае. Ужываецца ў якасці злучальнага слова; у даданых дапаўняльных сказах адпавядае па значэнню словам: «па якой прычыне», «чаму». Віця маўчаў, бо яму прыйшлося б доўга расказваць, чаму ён сёння такі і завошта дзякуе. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замусо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Забрудзіць частымі дотыкамі тлустых ці насліненых пальцаў; зашмальцаваць. Замусоліць кнігу. Замусоліць фартух. // перан. Доўга і часта ўжываючы, апошліць, зацягаць (пра слова, выраз і пад.). — Чым, інжынер чалавечых душ, думаеш парадаваць у бліжэйшы час? — Кірыла не любіў ні гэтага звароту, які замусолілі да агіднасці, ні гэтага шаблоннага пытання. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)