Ара́б ’асоба арабскай нацыянальнасці’ (БРС). Паводле Фасмера, 1, 82, Саднік–Айцэтмюлера, 1, 25, з французскай ці нямецкай мовы. Вядома ў старабеларускай мове з пачатку XVI ст. арабьский, канца XVI ст. араб. Магчыма, усходняе (праз цюркскія) паходжанне слова ва ўсходнеславянскіх мовах, гл. арап. Супрун, Зб. Крымскаму, 124.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маўмы́ра ’надта маўклівы, негаваркі’ (бялын., Янк. Мат., жлоб., Жыв. сл.; бых., Мат. Маг.; маст., Сцяшк. Сл.), ’насуплены, надзьмуты’ (кір., Нар. сл.), ’нясмелы, сарамлівы’ (Бяльк.), моўму́ра ’панурая асоба’ (ТС). Стары балтызм. Параўн. літ. maūmas ’маўклівы, маўчун’. Прасл. суфіксы ‑yra, ‑ura утвараюць экспрэсіўныя назоўнікі (Слаўскі, SP, 1, 27, 28).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Недалэ́нга ’недалужная асоба; недарэка, няўклюда’ (стаўбц., Жыв. сл.; Сцяшк.), недалёнга ’тс’ (Сцяц.; шчуч., міёр., З нар. сл.), ’нязграбны чалавек’ (Сл. ПЗБ), недалЗнгі ’няздольны, няздатны’ (Жд. 2), ’няякасны (пра зерне)’ (Сл. ПЗБ), недалужны ’няздольны, няздатны’ (свісл., Шатал.), недалэнгаваты ’нязграбны, няўдалы’ (Жд. 2). З польск. niedołęga, niedołężny, гл. недалуга.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
арыгіна́тар
(ад лац. origo, -ginis = паходжанне, пачатак)
асоба, якая працуе над вывядзеннем новых гатункаў раслін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
герольдма́йстар
(ад герольд + майстар)
службовая асоба ў Расіі ў 1722—1917 гг., якая ўзначальвала герольдыю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
імпарцёр
(ад лац. importare = увозіць)
краіна, установа або асоба, якія займаюцца імпартам 1 (проціл. экспарцёр).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
індаса́т
(ням. Indossat)
асоба, якой перадаецца вэксаль, чэк або іншая каштоўная папера праз перадатачны надпіс.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
інтэліге́нт
(лац. intelligens, -ntis = які разумее; ведае)
асоба, якая належыць да інтэлігенцыі, чалавек разумовай працы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кале́га
(лац. collega)
асоба аднолькавай з кім-н. прафесіі, спецыяльнасці, таварыш па працы або занятках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
камбі́ст
(іт. cambista = мяняла)
асоба, якая займаецца вэксальнымі аперацыямі і продажам вэксаляў і замежных манет.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)