членашко́днік, ‑а, м.

Чалавек, які зрабіў членашкодніцтва. Пакаранне членашкодніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіле́птык, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на эпілепсію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раб​1 назоўнік | мужчынскі род

  1. У рабаўладальніцкім грамадстве: чалавек, які з’яўляўся поўнай уласнасцю гаспадара-рабаўладальніка і быў пазбаўлены правоў і сродкаў вытворчасці.

    • Гандаль рабамі.
    • Цяжкая праца рабоў.
    • Паўстанне рабоў.

  2. пераноснае значэнне: Наогул — чалавек залежны, прыгнечаны ва ўмовах эксплуататарскага грамадства.

  3. пераноснае значэнне, чаго. Чалавек, які поўнасцю падпарадкаваў чаму-н. сваю волю, свае ўчынкі (кніжнае).

    • Р. моды.
    • Р. уласнасці.
    • Р. сваіх прывычак.

|| жаночы род: рабыня і раба.

|| прыметнік: рабскі.

  • Рабская псіхалогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

саманадзейны прыметнік

Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, які выражае такую празмерную ўпэўненасць.

  • С. чалавек.
  • С. адказ.

|| назоўнік: саманадзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сафіст назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

Чалавек, які карыстаецца сафізмамі для доказу сваіх сцвярджэнняў.

|| жаночы род: сафістка.

|| прыметнік: сафістычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

слабасільны прыметнік

  1. Са слабым здароўем, недастаткова дужы.

    • С. чалавек.

  2. З невялікай магутнасцю (спецыяльны тэрмін).

    • С. матор.

|| назоўнік: слабасілле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

смяротнік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які асуджаны на смерць, прыгавораны да пакарання смерцю.

  • Камера смяротнікаў.

|| жаночы род: смяротніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

стыляга назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Малады чалавек, які слепа ганяецца за крыклівай модай адзення.

|| прыметнік: стыляжны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

суцяжнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | неадабральнае

Чалавек, які займаецца суцяжніцтвам, цяганінай па судах.

|| жаночы род: суцяжніца.

|| прыметнік: суцяжніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сіберны прыметнік | размоўнае

  1. Жорсткі, бязлітасны.

    • С. чалавек.

  2. Вельмі моцны, рэзкі, люты (пра вецер, мароз і пад.).

    • С. вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)