Verbum

стано́вішча н.

1. (знаходжанне) Láge f -, -n;

зыхо́днае стано́вішча вайск. Ausgangslage f;

2. (пастава цела, поза) Láge f, Stéllung f -, -en;

спако́йнае стано́вішча Rúhelage f, Rúhestellung f;

3. (сітуацыя) Sáchlage f, Situatión f -, -en; Stand m -(e)s, Stände, Zústand m;

стано́вішча ў краі́не die Lándeszustände;

пры сённяшнім стано́вішчы bei der jétzigen [dérzeitigen] Láge;

вы́йсці з ця́жкага стано́вішча sich aus der schwíerigen Láge heráusarbeiten;

быць на вышыні́ стано́вішча auf der Höhe sein;

4. (стан, абставіны) Zústand, Láge f;

вае́ннае стано́вішча Kríegszustand m;

актуа́льнае стано́вішча die dérzeitige Láge;

надзвыча́йнае стано́вішча Áusnahmezustand m, Nótstand m;

сяме́йнае стано́вішча Famíli¦enstand m;

маёмаснае стано́вішча Vermögenslage f;

5. (грамадскае) Stéllung f, Láge f;

карыста́цца прывілеява́ным стано́вішчам éine Vórzugsstellung geníeßen* [haben];

займа́ць асаблі́вае стано́вішча éine Áusnahmestellung [Sónderstellung] éinnehmen*;

6.:

стано́вішча па-за гульнёй спарт. Ábseitsstellung f, Ábseits n -

кама́нда ж.

1. вайск. (загад) Kommándo n -s, -s; Beféhl m -(e)s, -e;

па кама́ндзе auf Beféhl;

пад кама́ндай únter dem Kommándo (каго-н. von D);

пада́ць кама́нду ein Kommándo gében*;

2. камп. Beféhl m -(e)s, -e (аператар, машынная каманда, сігнал кіравання); Kommando n (з тэрміналу дыялогавага манітора);

3. вайск. (падраздзяленне) Trupp m -s, -s;

4. марск. (экіпаж) Crew [kru:] f -, -s, Besátzung f -, -en, Mánnschaft f -, -en;

5. спарт. Mánnschaft f -, -en; Team [ti:m] n -s, -s; Partéi f -, -en;

атаку́ючая кама́нда ángreifende Mánnschaft;

збо́рная кама́нда Áuswahlmannschaft f; Áuswahl f -, -en;

кама́нда гімна́стаў Ríege f -, -n;

юна́цкая кама́нда Náchwuchsmannschaft f;

футбо́льная кама́нда Fúßballmannschaft f -; Fúßballelf f -, -en;

алімпі́йская кама́нда Olýmpiamannschaft f, olýmpisches Team [ti:m];

кама́нда перамо́жца Síegermannschaft f -, síegreiche Mánnschaft (група людзей);

пажа́рная кама́нда Féuerwehr -; Löschtrupp m -s, -s;

выратава́льная кама́нда Réttungsmannschaft f -;

кама́нда вадала́заў Táuchergruppe f -, -en

склад​^III м.

1. у розн. знач. (сукупнасць) Bestánd m -es, Bestände; Personálbestand m (асабовы);

склад ура́да Zusámmensetzung der Regíerung;

асабо́вы склад Personálbestand m; Personál n -s, -e (бальніцы); Belégschaft f -, -en (калектыў завода і г. д.);

склад выкла́дчыкаў Léhrkörper m -s, -;

склад кама́нды спарт. die Mánnschafts¦aufstellung f -, -en;

у по́ўным складзе vóllzählig;

быць у складзе дэлега́цыі éiner Delegatión ángehören;

сацыя́льны склад soziále Zusámmensetzung;

2. кніжн. (характар) Verfássung f -, Bescháffenheit f -;

склад ро́зуму Mentalität f -, Géistesrichtung f -, Géistesbeschaffenheit f -, Dénkart f -;

склад хара́ктару Charákterbeschaffenheit [ka-] f;

людзі асаблі́вага складу Ménschen von besónderem Schlág;

чалаве́к друго́га складу ein Mensch aus ánderem Holz;

3. (фізічны выгляд) Körperbau m -(e)s, Körperbeschaffenheit f -; Gestált f -;

ён мо́цнага складу er ist kräftig gebáut; er hat éine kräftige Gestált;

4. лінгв.:

сло́ўнікавы склад Wórtbestand m -(e)s;

лексі́чны склад мо́вы lexikálischer Spráchbestand

ве́сці

1. führen vt; geléiten vt (суправаджаць); ánführen vt (узначальваць);

ве́сці машы́ну ein Áuto führen [stéuern];

ве́сці напе́рад voránführen vt;

2. (кіраваць, узначальваць) führen vt, léiten vt;

ве́сці гурто́к éinen Zírkel léiten;

3. (куды-н.) führen vi (nach D, in A);

даро́га вядзе́ ў лес der Weg führt in den Wald;

4. (мець сваім вынікам) führen vi (да чаго-н. zu D);

5. (чым-н па чым-н.) fáhren* vi (s), führen vi;

ве́сці смычко́м па стру́нах den Bógen über die Sáiten führen;

6. спарт. führen vt; in Führung líegen* [sein]; die Spítze halten* (бег);

ве́сці мяч den Ball führen*;

ве́сці барацьбу́ éinen Kampf führen;

ве́сці аго́нь вайск. féuern vi, schíeßen* vi;

ве́сці пратако́л das Protokóll führen;

ве́сці назіра́нні Beóbachtungen ánstellen (за чым-н. über A), beóbachten vt;

ве́сці навуча́нне Únterricht ertéilen;

ве́сці разве́дку вайск. áufklären vt, erkúnden vt;

ве́сці ўлі́к registríeren vt

кане́ц м.

1. (заканчэнне чаго-н.) Énde n -s, -n, Schluss m -es, Schlüsse, Ábschluss m, Finále n -s, - i Fináls (спарт.);

у канцы́ го́да gégen Jáhresende;

у канцы́ ве́расня Énde Septémber;

даве́сці да канца́ zu Ende bríngen* [führen];

кане́ц працо́ўнага дня Féierabend m -(e)s, -e, Árbeitsschluss m;

кане́ц спра́вы Áusgang éiner Sáche;

2. (у рэчаў) Énde n; Spítze f -, -n (востры):

тупы́ кане́ц stúmpfes Énde;

3. разм. (шлях, адлегласць) Énde n, Strécke f -, -n;

біле́т у або́два канцы́ Rückfahrkarte f -, -n;

4. (смерць) Énde n, Tod m -es;

на благі́ кане́ц schlímmstenfalls;

пад кане́ц zum Schluss, zulétzt;

без канца́ óhneÉnde, éndlos, únendlich;

◊

зве́сці канцы́ з канца́мі von der Hand in den Mund lében;

па́лка з двума́ канца́мі ein zwéischneidiges Schwert;

з канца́ ў кане́ц vom éinen Énde zum ánder(e)n;

канцо́ў не знайсці́ es ist nichts zu ermítteln;

хава́ць канцы́ die Spúren verwíschen

перада́ча ж.

1. (дзеянне) Übergabe f -, Überréichung f -; Übertrágung f -, Überbríngung f - (даручэнне); Áushändigung f - (уручэнне з рук у рукі); Wéitergabe f (напр. мяча ў гульні); Übermítt(e)lung f -;

перада́ча ва ўла́снасць юрыд. Übereignung f -;

перада́ча до́сведу Erfáhrungsaustausch m -es, Vermíttlung [Wéitergabe] von Erfáhrungen;

перада́ча зме́ны Schíchtübergabe f, Schíchtwechsel m -s;

перада́ча гро́шай Géldaushändigung f -;

перада́ча паво́дле а́кта protokollárische Übergabe;

для перада́чы (каму-н.) zur Wéiterleitung;

без пра́ва перада́чы nicht übertrágbar;

2. радыё, тэл Rúndfunksendung f -, -en, Rúndfunkübertragung f, Séndung f -, -en (па радыё); Férnsehsendung f (па тэлебачанні);

прама́я перада́ча Livesendung [´laĭf-] f, Direktséndung f;

спецыя́льная перада́ча Sóndersendung f;

перада́ча для дзяце́й Kínderfunk m -(e)s;

прагра́ма перада́ч Prográmmvorschau f -;

перада́ча па зая́ўках Wúnschsendung f;

се́рыя перада́ч Séndefolge f -, -n;

4. (хвораму у бальніцы) das Mítgebrachte (sub) -n, -n;

5. тэх. Transmissión f -, -en; Ánrtrieb m -(e)s, -e; аўта. Getríebe n -s, -;

6. спарт. Ábgabe f -, -n

сысці́

1. (спусціцца) hinúntergehen* vi (s), herúntersteigen* vi (s), herábsteigen* vi (s);

2. (пакінуць) verlássen* vt, fórtgehen* vi (s);

сысці́ з даро́гі den Weg verlássen*, vom Wég ábweichen*;

сысці́ з рэ́ек entgléisen vi (s);

сысці́ з дыста́нцыі спарт. áusscheiden* vi (s);

3. знікнуць (пра плямы) verschwínden* vi (s);

4. разм. (быць прынятым за каго-н.) ángesehen wérden (für A);

5. разм. (апынуцца прыдатным) nützlich [díenlich, táuglich, bráuchbar] sein, zustátten kómmen*, zu gebráuchen sein;

6. (выйсці) áussteigen* vi (s) (пра пасажыраў);

7. тэатр. (перастаць ставіцца) (von der Bühne) ábtreten* vi (s);

8. (пра скуру, фарбу і г. д.) ábgehen* vi (s), sich áblösen; ábbröckeln vi (s);

9. разм. (прайсці, закончыцца) zu Énde sein, énden vi; áblaufen* vi (s) (пра тэрмін);

10. (выцечы) áusfließen* vi (s), heráusfließen* vi (s) (пра вадкасць, газ і г. д.);

сысці́ кро́ўю verblúten vi (s);

◊

гэ́та не сы́дзе яму́ з рук das wird ihn téuer zu stehen kómmen;

сысці́ на нішто́ zuníchte wérden

конь м.

1. заал. Pferd n -es, -e; Gaul m -(e)s, -e (разм. тс. рабочы конь); Ross n -es, -e (высок.);

рысі́сты конь Tráber m -s, -;

бегавы́ конь Rénnpferd n -es, -e;

верхавы́ конь Réitpferd n;

ую́чны конь Páckpferd n;

ламавы́ конь Lástpferd n;

заво́дскі конь Zúchtpferd n;

запражны́ конь Wágenpferd n; Zúgpferd n;

чыстакро́ўны конь Vóllblut n -(e)s, Vóllblüter m -s, -;

конь-кача́лка (цацка) Scháukelpferd n;

сяда́ць на каня́ das Pferd bestéigen*, aufs Pferd stéigen*;

мяня́ць ко́ней die Pférde wéchseln;

вярхо́м на кані́ zu Pférde;

2. шахм. Sprínger m -s, -, Rössel n -s, -;

ход каня́ Zug des Spríngers, Spríngerzug m -(e)s, -züge; Rösselsprung m -(e)s, -sprünge;

3. спарт. Pferd n, Séitpferd n, Páuschenpferd;

◊

до́ранаму каню́ ў зу́бы не глядзя́ць éinem géschenkten Gaul sieht [schaut] man nicht ins Maul;

у каня́ чаты́ры нагі́, ды спатыка́ецца ≅ auch der Klügste kann éinen Féhler máchen, níemand ist vóllkommen [vollkómmen];

Трая́нскі конь das Trojánische Pferd