пасынкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Абламаць (абломваць), абразаць (абрэзваць) у раслін лішнія бакавыя парасткі, пасынкі. Аднойчы бацька пасынкаваў тытунь. Адломленыя парасткі і лісце ён паклаў на печы сушыць. Навуменка. Гаспадыня, якая канчала пасынкаваць і падвязваць памідоры, прывіталася з Верай Антонаўнай, быццам са старой знаёмай. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ДЗЕ́ЙНЫ СЛОЙ ГЛЕ́БЫ,

верхні гарызонт трапічных і субтрапічных глеб, развітых на фералітнай кары выветрывання. Пад непасрэдным уздзеяннем каранёў раслін становіцца аднародным паводле саставу і марфалогіі, набывае буры колер і глебавую структуру.

т. 6, с. 103

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аквары́стыка

(ад лац. aquarium = вадаём)

развядзенне жывёл і раслін у акварыумах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўксі́ны

(ад гр. aukso = павялічваю)

група фітагармонаў, якія стымулююць рост раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гідрафілі́я

(ад гідра- + -філія)

апыленне некаторых водных раслін пры дапамозе вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізаспары́я

(ад іза- + спора)

утварэнне ў раслін спораў аднолькавага памеру; раўнаспоравасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інты́на

(ад лац. intus = унутры)

унутраная абалонка пылковага зерня насенных раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лінеён

(н.-лац. linnaeon)

сукупнасць марфалагічна падобных і блізкароднасных груп раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паліно́з

(ад лац. polle = мука)

алергічная хвароба, абумоўленая ўдыханнем пылку раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пратадэ́рма

(ад прата- + -дэрма)

скапленне маладыферэнцыраваных клетак, якое прыкрывае зародак раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)