пры́мас прыма́с

(лац. primas = галоўная асоба)

тытул галоўных епіскапаў у каталіцкай і англіканскай царкве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пры́нцэпс

(лац. princeps = першы)

асоба, у руках якой засяроджвалася ўлада ў перыяд старажытнарымскага прынцыпату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

os.

1. = osoba, osób — чалавек; чал., ч.;

2. = osoba — грам. асоба; ас.;

3. = osiedle — пасёлак; пас.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

duchowny

duchown|y

1. духоўны;

seminarium ~e — духоўная семінарыя;

2. ~y м. духоўная асоба; ксёндз; манах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мімоза ’(суб)трапічная расліна Mimosa pudica’, ’крыўдлівая, сарамлівая асоба’, ’ленкаранская акацыя, Caragana Lam.’ З рус. мимо́за ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 88). Да мім (гл.). Матывацыя: пры дотыку да лісткоў яны згортваюцца, «мяняюць твар». Паводле формы — з лац. або франц. мовы (параўн. франц. plante mimeuse ’недатыка, незачэпа’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раздруе́ць ’растаць, раскіснуць’ (у адлігу), ’распаўнець’ (Юрч. СНЛ), раздруі́ць ’выклікаць дрыганне’ (Юрч. СНЛ), раздруі́цца ’размокнуць, раскіснуць ад вады’ (Юрч. СНЛ), друя ’распаўнелая асоба’ (Юрч. СНЛ). Паходжанне зыходнай формы (*друі́ць, *друя́ць?) няяснае, магчыма, да прасл. *drulʼati (ЭССЯ, 5, 132), параўн. серб.-харв. друљати ’хістаць; камячыць, мяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Таўмы́га, тоўму́га ’бязрогая карова’, ’неахайны чалавек’ (ТС). Аналагічнае да ўкр. товпи́га ’тоўстая асоба’, рус. толпы́га (гл. таўпека), назоўнік з суф. ‑ыг‑а (з дыялектнай зменай ы > у) ад незахаванага дзеяслова, што ўзыходзіць да *tъlmiti ’сціскаць, душыць’. Да семантыкі параўн. таўка́ч ’бязрогая карова’ (ельск., Жыв. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vociferous

[voʊˈsɪfərəs]

adj.

1) крыклі́вы; гарлапа́ністы; гаманкі́

a vociferous person — крыклі́вая асо́ба

2) гу́чны

vociferous cheers — гу́чныя во́клікі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

персана́ж

(фр. personnage, ад лац. persona = асоба)

дзеючая асоба ў мастацкім творы, у жанравым жывапісе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мірза́, ‑ы, м.

1. Тытул члена царскага дома ў некаторых народаў Усходу. // Асоба, якая носіць гэты тытул.

2. Пачэснае, ганаровае абазначэнне вышэйшых чыноў у некаторых народаў Усходу. // У цюркскіх народаў дарэвалюцыйнай Расіі — буйныя феадалы.

3. Сакратар, пісар, перапісчык у некаторых народаў Усходу.

[Перс. mīrzā.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)