нягрэ́блівы, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца грэблівасцю. Нягрэблівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маля́рык, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на малярыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мізантро́п, ‑а, м.

Чалавек, які пазбягае людзей, ненавідзіць іх.

[Грэч. misanthrōpia, ад miséō — ненавіджу і anthropōs — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нату́ршчык, ‑а, м.

Чалавек, які пазіруе перад мастаком, скульптарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неціка́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца цікаўнасцю. Нецікаўны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

садамі́т, ‑а, М ‑міце, м.

Чалавек, схільны да садаміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скавыту́н, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які скавыча, назаляе скаргамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

срэбралю́б, ‑а, м.

Уст. Чалавек, які вызначаецца срэбралюбствам, карысталюбівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фон-баро́н, ‑а, м.

Разм. іран. Фанабэрысты, пагардлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

французама́н, ‑а, м.

Чалавек, які празмерна захапляецца ўсім французскім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)