Verbum

імправізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што і без дап.

Стварыць (ствараць) што-н. без папярэдняй падрыхтоўкі, у час выканання.

І. байку.

І. на раялі.

|| зак. зымправізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны.

|| наз. імправіза́цыя, -і, ж.

імправіза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто імправізуе або здольны імправізаваць.

|| прым. імправіза́тарскі, -ая, -ае.

І. талент.

імправіза́цыя, -і, ж.

1. гл. імправізаваць.

2. Імправізаваны твор.

Музычная і.

|| прым. імправізацы́йны, -ая, -ае.

імпрэса́рыа, нескл., м.

Асоба, якая арганізоўвае канцэрты, гастролі артыстаў і пад.

Знакаміты балетны і.

імпрэсіяні́зм, -у, м.

Плынь у мастацтве канца 19 — пачатку 20 ст., прадстаўнікі якой імкнуліся да непасрэднай перадачы суб’ектыўных адчуванняў, мімалётных уражанняў і настрояў.

|| прым. імпрэсіяні́сцкі, -ая, -ае і імпрэсіяністы́чны, -ая, -ае.

імпрэсіяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік імпрэсіянізму.

|| ж. імпрэсіяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. імпрэсіяні́сцкі, -ая, -ае.

і́мпульс, -у, м.

1. Унутраны штуршок, пабуджэнне, інтэлектуальны або эмацыянальны стымул, што выклікае якое-н. дзеянне.

2. Вектарная фізічная велічыня, колькасць руху, роўная здабытку масы цела на яго хуткасць (спец.).

І. да творчай працы.

|| прым. і́мпульсны, -ая, -ае.

Імпульснае выпрамяненне.

імпульсі́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Які мае адносіны да імпульса.

Імпульсіўныя рухі.

2. Які дзейнічае пад уплывам раптоўных імпульсаў.

І. чалавек.

|| наз. імпульсі́ўнасць, -і, ж.

імпэ́т, -у, М -пэ́це, м.

1. Імклівасць, парывістасць, разгон.

Вясенні і. ручаін.

2. перан. Гарачы парыў, запал, пылкасць, імкненне.

І. да працы.

Любоўны і.

|| прым. імпэ́тны, -ая, -ае.

імуна...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да імунітэту (у 1 знач.), напр.: імунаалергічны, імунапаталогія, імунарэактыўнасць, імунатэрапія;

2) які мае адносіны да імуналогіі, напр.: імуналогія, імунамарфалогія, імунаэмбрыялогія.