істэ́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які пакутуе ад істэрыкі, схільны да істэрыкі.

|| ж. істэры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

качэ́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які вядзе качавы лад жыцця; вандроўнік.

|| ж. качэ́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. качэ́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

крыўля́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ля́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ля́к (разм.).

Чалавек, які крыўляецца; ламака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

лі́пкі, -ая, -ае.

1. Які лёгка прыліпае; клейкі. Ліпкія рукі. Ліпкае лісце.

2. перан. Неадчэпны, назойлівы (разм.). Л. чалавек.

|| наз. лі́пкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

ло́дачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца перавозкай на лодцы; той, хто плавае на лодцы.

|| ж. ло́дачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

імара́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Пазбаўлены маралі; амаральны. Імаральны чалавек.

[Фр. immoral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карысталюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і карыслівы. Карысталюбівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліяма́н, ‑а, м.

Чалавек, які захапляецца кнігамі, збіраннем іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дальто́нік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на дальтанізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарнасе́к, ‑а, м.

Чалавек, які робіць і насякае жорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)