Verbum

вы́думка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. Хлусня, тое, што выдумана.

Не трэба слухаць, усё гэта выдумкі.

2. Тое, што прыдумана, вынайдзена; вымысел, фантазія.

Нас здзіўляюць яго выдумкі і прапановы.

3. Здольнасць выдумляць.

Чалавек з выдумкай.

пустэ́ча, -ы, ж. (разм.).

1. Тое, што і пустата (у 1 і 2 знач.).

П. ў бараках. П. ў сэрцы (перан.).

2. Тое, што і пустка (у 1 знач.).

П., зарослая палыном.

|| прым. пустэ́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).

згіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што.

Тое, што і гнуць (у 1 і 2 знач.).

іерэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Тое, што і святар праваслаўнай царквы.

|| прым. іерэ́йскі, -ая, -ае.

нераздзе́льны, -ая, -ае.

Тое, што і непадзельны (у 2 і 3 знач.).

|| наз. нераздзе́льнасць, -і, ж.

нямно́гае, -ага, н.

Нязначная частка чаго-н.

З таго нямногага ўсё ж сёе-тое выбраць можна.

пагро́злівы, -ая, -ае.

Тое, што і пагражальны.

П. выраз твару.

Пагрозлівая цемра.

|| наз. пагро́злівасць, -і, ж.

паддзе́ць¹, -е́ну, -е́неш, -е́не; -е́ты; зак., што.

Тое, што і пададзець.

|| незак. паддзява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.