гре́шный грэ́шны;

◊

грешным делом в знач. вводн. сл. грэ́шным чы́нам, прызнаю́ся, гре́шный челове́к уст. грэ́шны чалаве́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вполне́ нареч. ца́лкам, зусі́м;

вполне́ удовлетвори́ться отве́том ца́лкам задаво́ліцца адка́зам;

вполне́ взро́слый челове́к зусі́м даро́слы чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

непью́щий прил. непіту́шчы;

быть непью́щим быць непіту́шчым;

он челове́к непью́щий ён чалаве́к непіту́шчы, ён не п’е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

неру́сский няру́скі;

уче́бники для неру́сских школ падру́чнікі для няру́скіх школ;

челове́к неру́сского происхожде́ния чалаве́к няру́скага пахо́джання.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

быва́лец, ‑льца, м.

Разм. Бывалы чалавек, чалавек, які многа ездзіў, многа бачыў. Як добры бацька з далёкай дарогі, вярнуўся ў хату — так здавалася — спакойна мудры бывалец Караленка... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязлю́ддзе, ‑я, н.

Адсутнасць людзей. [Агата] ў душы рада была, што на такім марозным бязлюддзі трапіўся свой чалавек. Сабаленка. // Недахоп у патрэбных людзях. На бязлюддзі і поп — чалавек. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плебе́й, ‑я, м.

1. У Старажытным Рыме — чалавек ніжэйшага саслоўя, асабіста свабодны, але пазбаўлены першапачаткова грамадзянскіх і палітычных правоў.

2. У буржуазна-дваранскім жаргоне — чалавек не арыстакратычнага паходжання.

[Лац. plebejus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблу́дны, -ая, -ае.

1. Які апусціўся, збіўся з правільнай жыццёвай дарогі. А. чалавек.

2. Ілжывы, няправільны, памылковы. А. шлях.

|| наз. аблу́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

аднаве́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м. (кніжн.).

Чалавек адной з кім-н. веры, рэлігіі.

|| ж. аднаве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

адсту́пнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які адступіўся, адрокся ад ранейшых перакананняў.

|| ж. адсту́пніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. адсту́пніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)