раскара́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Разм. Шырока расставіць (ногі). [Даніла] няцвёрда ўстаў, раскарачыўшы ногі, каб не ўпасці, круціў галавою і перад сабою нічога не бачыў — вочы заляпіла зямлёю. Капыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ужыва́цца gebräuchlich sein, üblich [lándläufig] sein;
шыро́ка ужыва́цца bréite Ánwendung fínden*; weit verbréitet sein;
не ужыва́цца úngebräuchlich sein, nicht üblich sein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
grin
[grɪn]
1.
v.i. (-nn-)
шыро́ка ўсьміха́цца
2.
n.
1) усьме́шка f.
2) выскаля́ньне, вышчэ́рваньне, ашчэ́рваньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
басто́навы, ‑ая, ‑ае.
Пашыты з бастону (у 1 знач.). У сінім бастонавым гарнітуры, пры яркім шырока завязаным гальштуку, з светлым фетравым капелюшом у руцэ,.. [Варушка] выглядаў франтавата і па-святочнаму. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расхрыста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Расхінуць шырока (адзенне, часткі адзення). [Крушынскі] расхрыстаў скураную жакетку. Бядуля. // Раскрыць, агаліць (цела), расхінуўшы адзенне. Блукае [Фенька], як здань, — сухаплечы, рабрысты, Чупрыну ўскудлачыў, грудзіну расхрыстаў. Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фанабэ́рлівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і фанабэрысты. Шырока і ўсебакова вядзецца крытыка фанабэрлівай дробнай шляхты ў «Паўлінцы». Ярош. Гледачы спачувалі прывабнай Паўлінцы, ад душы смяяліся з фанабэрлівай пыхі Быкоўскага. Рамановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rozgałęziony
rozgałęzion|y
разгалінаваны;
drzewo ~e — разгалінаванае дрэва;
sprzysiężenie szeroko ~e — шырока разгалінаваная змова
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
amply
[ˈæmpli]
adv.
1) прасто́рна, шыро́ка, раско́шна
2) дастатко́ва; бага́та, шчо́дра
to be amply supplied — быць дастатко́ва забясьпе́чаным
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
афі́ша, ‑ы, ж.
Аб’ява аб спектаклі, канцэрце, лекцыі і пад., якая вывешваецца на відным месцы. [Вецер] зрываў з галавы ў Будніка шапку, шырока расхрыстваў.. паліто і сярдзіта рваў са сцен тэатральныя афішы. Галавач.
[Фр. affiche.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́жжы ’лейцы’ (Бяльк.). Адзінкавасць фіксацыі ўказвае на запазычанне з рус. вожжи. Параўн. шырока распаўсюджанае вожкі ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)