◎ Кры́мка ’шапка з крымскіх мярлушак’ (Нас.). Да тапоніма Крыж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клабу́к

(ад цюрк. kalpak = шапка)

манаскі галаўны ўбор у выглядзе высокай цыліндрычнай шапкі з пакрывалам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

малаха́й

(тат. malachai)

1) шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам;

2) шырокі кафтан без пояса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скуф’я́

(с.-гр. skuphia)

спічастая шапка з чорнага або фіялетавага аксаміту ў праваслаўнага духавенства, манахаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Маге́рка, маґерка, марге́лка, маде́рка ’круглая высокая або невялікая лёгкая лямцавая мужчынская шапка, якую насілі раней сяляне’, ’род капелюша’ (ТС, Грыг., Дэмб. 2, Мядзв., Маш., Малеч., Макс., Мал., Бяльк., Гарэц., Растарг.). Ст.-бел. макгерка, магерка (1577, 1625 гг.). Рус. маге́рка, укр. маги́рка ’белая лямцавая шапка’. Запазычана з польск. magierka ’венгерская шапка’ < венг. magyar ’венгерскі’ (Булыка, Запазыч., 195; Фасмер, 2, 555; Праабражэнскі, 1, 500, Брукнер, 317). Гл. таксама магер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бесказы́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Шапка без казырка, звычайна ў маракоў. Ідуць у белых бесказырках Па набярэжнай маракі. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбедава́цца, ‑бядуюся, ‑бядуешся, ‑бядуецца; зак.

Разм. Пачаць моцна бедаваць. — Эх ты, чалавек, на галаве шапка, — усміхнуўся Вульф, — чаго ты так разбедаваўся? С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́бкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які няшчыльна прылягае; завялікі (пра пояс, абутак, адзенне). Слабкая пятля. Слабкая шапка.

2. Нямоцна нацягнуты, слаба прыкручаны. Слабкая вяроўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

велікава́ты, ‑ая, ‑ае.

Крыху большы, чым патрэбна. Велікаваты каўнер. Велікаватая шапка. // Даволі вялікі. Я ўвайшоў у велікаваты пакой з крыху гарбатаю падлогаю пасярэдзіне. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шахцёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм.

1. Жан. да шахцёр.

2. Брызентавы рабочы касцюм шахцёра, а таксама рабочая шапка шахцёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)