ва́жкі, -ая, -ае.

1. Які мае значную вагу пры невялікім аб’ёме.

В. тавар.

2. перан. Пераканаўчы.

В. доказ.

Важка (прысл.) гаварыць.

3. перан. Пазбаўлены лёгкасці; цяжкі.

Важкія крокі.

|| наз. ва́жкасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ponderous

[ˈpɑ:ndərəs]

adj.

1) ве́льмі цяжкі́, цяжа́рны

2) цяжкі́ й непаваро́тлівы, грува́сткі, масі́ўны

3) ну́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verántwortungsschwer

a ве́льмі ця́жкі і адка́зны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

diffizíl

a непрые́мны, ця́жкі; казытлі́вы, даліка́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

плеўры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне плеўры. Раненне ў грудную клетку.. дало цяжкі плеўрыт. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнятлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Цяжкі, гнятучы (у 2 знач.). Пасля стрэлу настала гнятлівая, дзікая цішыня. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру з групы плацінавых металаў.

[Грэч. rhodon — ружа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́тый, ‑ю, м.

Цяжкі радыеактыўны ізатоп вадароду, ядро якога складаецца з пратона і двух нейтронаў.

[Ад грэч. tritos — трэці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затрудни́тельный цяжкава́ты; (трудный) ця́жкі;

затрудни́тельное де́ло ця́жкая спра́ва;

затрудни́тельное положе́ние ця́жкае стано́вішча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трохпудо́вы, ‑ая, ‑ае.

Масай у тры пуды. Трохпудовая гіра. // Разм. Вельмі цяжкі, грузны. Трохпудовая вязка дроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)