паце́шны, ‑ая, ‑ае.
Смешны, забаўны. Уся .. [хлопчыкава] пацешная постаць цягнулася наперад, да гэтага капрызнага мяча. Лынькоў. Пацешны народ гэтыя малыя! Не было такога месяца, каб цудоўны сынок чым-небудзь не здзіўляў Васіля Цімафеевіча... Мележ. [Барсучаняты] былі такія мілыя, пацешныя, што хлопцам і ў думку не прыйшло іх забіваць. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
splendid
[ˈsplendɪd]
adj.
1) бліску́чы
a splendid victory — бліску́чая перамо́га
2) пы́шны, велікапы́шны; цудо́ўны
a splendid palace — велікапы́шны пала́ц
a splendid sunset — цудо́ўны за́хад со́нца
3) ве́льмі до́бры; выда́тны
a splendid chance — выда́тная наго́да
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
marvelous
[ˈmɑ:rvləs]
adj.
1) цудо́ўны, надзвыча́йны
2) непраўдападо́бны, невераго́дны
3) informal ве́льмі до́бры, раско́шны, выда́тны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
priceless
[ˈpraɪsləs]
adj.
1) ве́льмі кашто́ўны; бясцэ́нны, неацэ́нны
2) informal ве́льмі сьме́шны, ве́льмі прые́мны, цудо́ўны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
prodigious
[prəˈdɪdʒəs]
adj.
1) велічэ́зны, агро́мністы
2) цудо́ўны; чаро́ўны, дзіво́сны
a prodigious feat — дзіво́снае дасягне́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дзіво́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Казачна-дзіўны, незвычайны, фантастычны. Ігнасю сняцца страшныя сны: ён вандруе па рэках і азёрах, пераходзіць кладачкі і масты. Чарнышэвіч. Янук павагаўся і сеў, хоць і страх наганяў на яго гэты пакой, падобны на дзівоснае вядзьмарскае збудаванне. Лупсякоў. Вокны друкарні.. замураваны дзівоснымі ўзорамі дзеда-мароза. Брыль.
2. Цудоўны, незвычайны па хараству, прыгажосці. Дрэвы яшчэ дзе-нідзе стаялі ў сваім дзівосным жоўта-барвовым убранні. Ляўданскі. Усё было нібы ахоплена агнём, дзівосным, невыказна прыгожым, усеабдымным. Мележ.
3. Выдатны, вельмі добры, цудоўны. — Ну ж і стрэльбу здабыў ты сабе, Мартын! — цмакаў дзед Талаш, разглядаючы дзівосную стрэльбу. Колас. Слава аб ім [Талімоне] ішла далёка, і перш за ўсё — за дзівосны голас. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stunner [ˈstʌnə] n. infml цудо́ўны экзэмпля́р; незвыча́йная прыгажу́ня;
She is a stunner for cakes. Яна надзвычайна добра пячэ торты.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Га́рны ’ласкавы, добры, мілы’ (Нас.), ’цудоўны, добры’ (Касп.), га́рна ’добра’ (Бяльк., Жд. 2). Паводле Шанскага (1, Г, 33), бел. га́рны запазычана з укр. мовы. У самой укр. мове паходжанне гэтага слова не вельмі яснае. Гл. меркаванні ў Шанскага, там жа; Фасмера, 1, 394, Рудніцкага, 1, 575.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
heavenly
[ˈhevənli]
adj.
1) нябёсны, нябе́сны
heavenly bodies — нябе́сныя це́лы
2) цудо́ўны, ве́льмі шчасьлі́вы або́ прыго́жы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zdumiewający
здзіўляльны; уражвальны; дзівосны;
zdumiewający wynik — цудоўны (неверагодны) вынік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)