Во́бмарак ’расліна букашнік, Jasione montana L.’ (Касп., Кіс., маг.). Укр. чарніг. о́бморочник (Аненкаў, 179). Ад дыял. вобмарак ’непрытомнасць’, таму што адвар гэтай расліны ўжываецца ад галаўнога болю і пры непрытомнасці. У адносінах намінацыі параўн. такія назвы, як укр. огник ’расліна, Jurinea cyanoides’, подорва ’дзікі (мышыны) гарошак’, якія ўтвораны ад назваў хвароб, таму што ўжываюцца як лекі пры гэтых хваробах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

алергало́гія

(ад алергія + -логія)

навука, якая вывучае прычыны ўзнікнення, развіццё, прафілактыку і лячэнне алергічных хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гексахлорбензо́л

(ад гекса + хлорбензол)

ядахімікат, які прымяняюць для пратраўлівання насення сельскагаспадарчых культур супраць узбуджальнікаў хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунатэрапі́я

(ад імуна- + тэрапія)

лячэнне інфекцыйных хвароб імуннымі прэпаратамі — вакцынамі, сывараткамі (гл. сератэрапія), гама-глабулінамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інсулінатэрапі́я

(ад інсулін + тэрапія)

метад лячэння цукровага дыябету, а таксама некаторых псіхічных хвароб прэпаратамі інсуліну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеарэнтгенало́гія

(ад палеа- + рэнтгеналогія)

вывучэнне хвароб даўніх людзей пры дапамозе рэнтгеналагічнага даследавання рэшткаў даўніх арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэзерваты́ў

(лац. praeservativus = які ахоўвае)

прыстасаванне, якое прымяняецца для засцеражэння ад цяжарнасці і венерычных хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

этыяло́гія

(ад гр. aitia = прычына + -логія)

раздзел паталогіі, які вывучае прычыны і ўмовы ўзнікнення хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хірургі́я

(лац. chirurgia, ад гр. cheir = рука + ergon = праца)

галіна медыцыны, якая вывучае аперацыйныя метады лячэння хвароб.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

канцэнтра́т, ‑у, М ‑раце, м.

1. Спецыяльна апрацаваны сухі прадукт, зручны для захоўвання і хуткага прыгатавання ежы. Харчовыя канцэнтраты. Канцэнтрат кашы. Малочны канцэнтрат.

2. Корм высокай пажыўнасці для жывёлы (напрыклад, зерне, макуха, вотруб’е). — Вось пры саўгасе, — гаварыла далей жанчына, — сталі прывозіць пад вясну канцэнтраты, дык і хвароб на ферме паменшала. Кулакоўскі.

3. Прадукт абагачэння карыснага выкапня шляхам канцэнтрацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)