1.што. Узнімаць клубамі пыл, дым, пару і пад. З-за гор — пражэктары промняў, Туман клубіла цясніна...Лойка.
2.Разм. Тое, што і клубіцца. І клубіў чорны дым, Быццам рой кажаноў ашалелых.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кудзе́лісты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Падобны на кудзелю; лахматы, пушысты. Кудзелістыя валасы. Кудзелістая барада./ Пра дым, туман, хмары і пад. З ракі пацягнула вільготнай свежасцю, ветрык разарваў пасму туману і кудзелістыя абрыўкі яго пагнаў на луг.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
místen
I
1.
vt угно́йваць
2.
vi апаражня́цца (пра жывёл)
II
vimp
es místet — падыма́ецца тума́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стра́жніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да стражніка. У пілотцы, са скаткай з лесу Верасень выйшаў у дасветны туман каля стражніцкіх вышак.Вялюгін.// Які належыць стражніку. Усе леснікі былі ўжо ў зборы У лепшым стражніцкім уборы.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vapor
[ˈveɪpər]1.
n.
1) па́ра f.
2) выпарэ́ньне n., тума́н -у m.
3) Figur. пуста́я фанта́зія
2.
v.i.
1) парава́ць
2) выпара́цца
3) Figur. выхваля́цца, хвалі́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mgła
mgł|a
ж. імгла; туман;
~y poranne — ранішнія туманы;
jak przez ~ę — як у тумане
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пшані́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пшаніцы. Пшанічная салома. □ Як туман,.. мігаюць [лясы] за аўсяным і пшанічным полем.Чорны.// Зроблены, прыгатаваны з зерня пшаніцы. Пшанічная мука. Пшанічны хлеб. □ Віншаваць са шчасцем пойдуць маладых, Каравай пшанічны панясуць да іх.Кляўко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрозьIпрыназ. durch, hindúrch (A);
скрозь шчы́ліну durch die Rítze;
скрозь тума́н im Nébel;
гавары́ць скрозь зу́бы vor sich hin múrmeln;
скрозь слёзыúnter Tränen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
над (нада), прыназ. зТ.
1.Ужыв. пры абазначэнні размяшчэння, знаходжання каго-, чаго-н. зверху, паверх каго- ці чаго-н.; у непасрэднай блізкасці да таго, што названа залежным словам.
Туман над возерам.
Нада мной.
Вёска над Прыпяццю.
2.Ужыв. для абазначэння накіраванасці дзеяння на што-н., засяроджанасці на чым-н.
Працаваць над творам.
Сядзець над задачай.
3. У спалучэнні з займеннікам «усе» паказвае на вышэйшае праяўленне ўласцівасцей дадзенага прадмета.
Мароз над усімі маразамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)